Van Peru naar Bolivia: The tourist trail

Voor de liefhebber,

Momenteel zitten wij alweer in La Paz (Bolivia) dat op ruim 3600 meter hoogte ligt. Gelukkig zijn wij al redelijk gewend aan de hoogte en ondervinden wij nog nauwelijks problemen. Wij zagen trouwens net dat er nog maar 100 dagen over zijn van onze reis. De tijd gaat nu toch wel heel erg snel hoor, voordat wij het weten zitten wij aan de koffie met gebak aan de keukentafels van onze pa's en ma's. Daar kijken wij eerlijk gezegd nog helemaal niet naar uit hoor, want het reizen is en blijft helemaal top, heerlijk al die vrijheid! Maar goed wij waren in Cuzco gebleven waar Sten op het punt stond om een 5 daagse Salkantay trekking te doen naar Machu Picchu.

De avond voor de trekking kreeg Sten ook last van hoogteziekte en dat was niet zo fijn. Het is blijkbaar heel normaal dat je op de derde dag nog last kunt krijgen van de hoogte. Maar goed als een echte man ging hij de dag erna gewoon op pad om samen met 4 andere mensen Machu Picchu te bereiken. De eerste dag verliep vrij rustig en liepen wij gelukkig maar 10 kilometer. Gedurende die dag begon hij zich steeds beroerder te voelen en moest hij veelvuldig naar de bosjes rennen om daar een heerlijke boodschap achter te laten. De tweede dag zouden wij naar het hoogste punt (4625 meter) van de trekking gaan. Het begin verliep natuurlijk voor geen meter, maar met een stukje Hollandse doorzettingsvermogen en na het slikken van verschillende medicijnen rende hij zo naar de top. De uitzichten naar en op de top waren fenomenaal. Het enige wat er ontbrak was natuurlijk mijn vrouw. Die dag liepen wij 20 kilometer en ik was natuurlijk helemaal gebroken. De derde dag liepen wij 10 kilometer door een stukje jungle waar ik veelvuldig felgekleurde orchideeën zag. Het ging die dag alleen maar naar beneden en dat vonden de benen niet zo heel fijn. Je moet ook weten dat hij gedurende de trekking zijn eigen backpack met een inhoud van ongeveer 12 kilo droeg. Het moet natuurlijk wel een uitdaging blijven. De laatste dag werd een ware martelgang, want wij mochten ruim drie uur bergop lopen. Bovenop de berg stond namelijk een Inca ruïne op ons te wachten met een prachtig uitzicht op Machu Picchu. Gelukkig hadden wij ook die dag weer goed weer en konden wij optimaal van de uitzichten genieten. Nadat wij 5 kilometer bergop hadden gelopen, mochten wij daarna 5 kilometer naar beneden lopen. Waar de rest van de groep de trein nam aan het einde van de laatste dag, besloot hij om nog eens 10 kilometer te wandelen naar het stadje waar wij de laatste avond in een hotel zouden doorbrengen. De volgende dag gingen wij dan eindelijk naar Machu Pichhu! Het verhaal achter Machu Picchu is bijzonder en volgens mij is het daarom ook zo populair. De ruïnes zelf kunnen bij lange na niet tippen aan die van Angkor Wat of de Chinese muur, maar de locatie hoog in de bergen blijft bijzonder. Die avond is hij veilig per trein en bus weer teruggekeerd in Cuzco waar zijn vrouw al ongeduldig op hem zat te wachten.

Wij hebben nog een paar dagen in Cuzco doorgebracht en zijn daarna per bus naar Puno gereden. Madeleine is helaas niet naar Machu Picchu geweest, want de reis ernaar toe is al vrij uitputtend laat staan de terugreis. In Puno hebben wij een beetje lopen relaxen aan Lake Titicaca. Wij hadden geen zin om iets toeristisch te doen, want het was toch niet de moeite waard. Sten heeft wat foto's gemaakt van een lokale markt en werd daarbij achtervolgd door een oud vrouwtje die niet op de foto wilde. Daarna zijn wij per bus naar Copacabana gegaan wat in Bolivia ligt. De grensformaliteiten verliepen soepel en al vrij snel waren wij weer van Lake Titicaca aan het genieten. Het is van de Boliviaanse zijde gezien toch een stuk mooier. Ook nu hadden wij geen zin in iets toeristisch, de busreis was ons inziens al iets te toeristisch met alleen maar toeristen. Gisteren zijn wij in La Paz aangekomen waar de mannen gewoon op straat staan te pissen en waar je overal pizza's kunt bestellen (dat is wel het rare van Peru en Bolivia hoor). Vanuit de bus hadden wij een prachtig uitzicht op de stad en kregen wij de kans om een paar mooie foto's te maken. Vandaag gaan wij voor het eerst in 9 maanden wat souvenirs kopen en buskaarten regelen voor onze reis naar Sucre. Verder willen wij nog naar de zoutvlaktes om vanuit daar naar Chili door te reizen. Het zal een hectische, maar leuke periode worden, want op 19 oktober vliegen wij vanuit Santiago door naar Punta Arenas wat helemaal in het onderste puntje van Chili ligt. Er waren nog plannen om Paaseiland te bezoeken, maar dat gaat deze keer niet lukken.

Liefs Sten en Madeleine

Op (te) grote hoogte in Inca land

Hallo mensen,

Hoe is het ermee? Wij hebben momenteel onze eerste week er alweer opzitten in Peru en het is ons zeker niet slecht bevallen. De overgang van Nieuw- Zeeland is wel erg groot, want opeens worden wij weer als wandelende pinautomaten gezien. Peru doet ons erg aan Azië denken, Nepal in het bijzonder, met al het verkeer, de mensen, de vervuiling en de armoede. Je moet weer goed opletten als je met je camera de straat opgaat. Eigenlijk voelen wij ons hier wel thuis, mits de grote hoogte waar wij momenteel mee te maken hebben. Momenteel zitten wij alweer 3 dagen in Cuzco waar de hoogte 3400 meter bedraagt. Het is dus wel een beetje afzien hier. Het Spaans hebben wij nog niet echt onder de knie, maar het begint te komen hoor.

Ons avontuur begon in Lima waar wij 2 dagen in een leuk hostel hebben gezeten. Wij hebben daar niet heel veel gedaan, want wij moesten eerst van die jetlag zien af te komen. De volgende dag zijn wij het historisch centrum ingegaan en hebben wij een aantal fraaie gebouwen gezien. Lima deed ons erg aan Spanje denken, wat natuurlijk ook logisch is en dat voelde vertrouwd. De dag erop zijn wij met een zeer luxe bus doorgegaan naar Ica wat vooral populair is voor het nabij gelegen Huacachina. Dit plaatsje ligt aan een oase tussen de duinen waar je heerlijk kunt sandboarden. Dat wij met een zeer luxe bus reizen is, vanwege het feit dat onze veiligheid voorop staat. Ook nemen wij nu taxi's naar onze hostels, want het is niet echt fijn lopen met de backpacks op deze hoogte. Ook mogen wij onszelf wel eens verwennen met een luxe bus of taxi vonden wij eigenlijk. Die dag gingen wij dus in een buggy over de duinen crossen en gingen wij sandboarden. Het was echt super gaaf om als onervaren boarder van die steile duinen naar beneden te gaan. Gelukkig niets gebroken, maar wel een aantal keren zand gehapt. Vanuit Ica zijn wij met een nachtbus naar Arequipa gereden wat bekend staat om de nabij gelegen Colca Canyon en de 3 reusachtige vulkanen van ruim 5000 meter hoogte. Het plan was om een trekking te gaan doen in de Canyon waar wij de grens van ruim 4000 meter zouden passeren. Deze trekking hebben wij maar overgeslagen, want wij zouden al een trekking naar Machu Picchu doen en twee trekkingen is een beetje te veel van het goede. Nu had Sten het nog in zijn hoofd gehaald om een vulkaan te gaan beklimmen van 6000 meter hoogte, maar gelukkig bleef het maar bij een idee.

Momenteel zitten wij dus in Cuzco waar het toch wel erg hoog is. Deze hoogte heeft al één slachtoffer onder ons geëist en zij ligt nu uitgeput door hoogteziekte in bed. Het lijkt net of je de hele dag met een katerig gevoel rondloopt en dat terwijl wij toch echt niet van die alcoholisten zijn. Wij drinken dus de hele dag coca thee om van dat katerige gevoel af te komen en om onze hartslag onder controle te houden, want die is echt weet niet hoe hoog. Daarnaast zit Madeleine nog aan de zuurstof, want anders krijgt ze het te benauwd. Ook worden de nodige pillen geslikt en eten wij veel chocolade en andere zoetige dingen. Wij doen de hele dag lekker rustig aan (zo rustig hebben wij het tijdens onze reis nog niet gehad) en lopen af en toe een beetje door het centrum van Cuzco, waar je om de 10 meter de vraag krijgt of je een massage wilt. Gisteren hebben wij nog een leuke lokale markt bezocht waar Sten zich helemaal kon uitleven met de camera. Hij was weer helemaal in zijn nopjes. Een markt vertelt zoveel over het dagelijks leven van een dorp/stad en dat maakt al het reizen zoveel leuker en interessanter.

Ook waren wij druk bezig met het regelen van een 5 daagse trekking naar Machu Picchu. Deze is inmiddels geboekt, maar alleen Sten zal morgen deze trekking gaan doen, want Madeleine vindt het vooruitzicht van 4800 meter niet echt een fijne aangezien zij nu al erg veel last heeft van hoogteziekte en bang is dat het niet echt goed zal gaan tijdens die trekking. Zij zal misschien later met de bus en trein naar Machu Picchu reizen, want zo'n wereldwonder moet je gewoon met eigen ogen zien. Het zal dus de eerste keer worden in deze reis dat wij elkaar alleen achter zullen laten. Ook dit hoort bij ons avontuur, al hadden wij dit ons anders voorgesteld. Maar er zal goed voor haar gezorgd worden hoor, dus het komt helemaal goed. Hoe dit allemaal zal aflopen lezen jullie in het volgende blog!

Liefs Sten en Madeleine

Just Kiwilicious

Kia Ora,

Daar zijn wij dan alweer met een volgend blog, want tussen de vorige blogs zat iets te veel tijd vonden wij en velen van jullie ook, toch? Het treurige nieuws is dat wij inmiddels al in Zuid- Amerika zitten en Nieuw- Zeeland achter ons hebben gelaten. Het vrolijke nieuws is dat wij nu 4 maanden in Zuid- Amerika zullen bivakkeren waar wij achtereenvolgens Peru, Bolivia, Chili, Argentinië, (Uruguay) en Brazilië zullen bezoeken!!! Dit zal na Azië ook weer een hectische periode worden, waardoor wij eigenlijk niet echt kunnen stilstaan bij datgene wat wij zien en meemaken (een groot nadeel van een wereldreis zoals de onze). Wij zijn net een paar minuten geleden het vliegtuig uitgerold met een enorme jetlag na een vlucht van 12 uur. Het leuke is dat wij vandaag om 16.00 vanuit Auckland zijn vertrokken en dat wij vandaag om 12.00 Santiago tijd zijn gearriveerd. Je kunt dus wel raden hoe wij er op dit moment bijzitten.......Nu wij toch op onze volgende vlucht naar Lima (Peru) zitten te wachten (deze gaat pas over 8 uur), willen wij jullie graag nog een terugblik geven op onze avonturen op het noorder eiland van Nieuw Zeeland.

Wij namen dus die dag de meest dure, maar volgens vele ook de meest mooie ferry tocht van de wereld naar Wellington. Het was zeker een mooie tocht, want het zonnetje scheen en er was voldoende te zien. Wellington zelf hebben wij niet echt kunnen bekijken, maar voor een hoofdstad zag het er maar klein uit vanuit ons super coole autootje. Eigenlijk zijn alle plaatsen maar klein en zijn het eigenlijk gewoon boerengehuchten waar heel veel oude mensen wonen. Wij sloegen Wellington dus over en bleven overnachten in Paraparaumu. Hier sliepen wij in een jaren zestig hostel waar wij werden ontvangen door een heel lief oud dametje. Vanuit hier zijn wij naar New Plymouth gereden waar wij onze eerste vulkaan zagen. Helaas wilde deze maar niet uit barsten tijdens ons verblijf. Hier zijn wij nog een extra dag gebleven, want Madeleine was na het skydiven en de gletsjer wandeling een beetje ziek geworden (gelukkig is ze nu weer helemaal happy). Daarna zijn wij via de ‘Forgotten World Highway' naar Taupo gereden. Hier zagen wij weer een schitterend stukje van Nieuw- Zeeland. In Taupo hebben wij ook weer een beetje gechilled, want het bungee jumpen hebben wij maar overgeslagen (47 meter is natuurlijk maar een lachertje als je van ruim 4500 meter naar beneden bent gesprongen!).

Vervolgens zijn wij naar Rotorua gereden, het vulkanische gebied van Nieuw Zeeland. Dit was natuurlijk heel erg gaaf om te zien, waar je ook keek er kwam overal stoom omhoog en stinken dat het deed! Leuk zo'n geologisch fenomeen! Wederom wilde het niet tot een uitbarsting komen, maar ook zonder was het bijzonder om te zien. Vanuit Rotorua zijn wij naar Tauranga gereden dat in het gebied van de Bay of Plenty (ook weer een verzinsel van James Cook die Australië en Nieuw Zeeland heeft ontdekt ook al was onze eigen Abel Tasman er veel eerder) ligt. Tussen Rotarua en Tauranga ligt Te Puke ‘kiwi capital of the world'. Hier komen dus de overheerlijke kiwi's vandaan die bij ons tegen woekerprijzen in de supermarkten liggen. Wij kochten even een zak met 26 van die overheerlijke kiwi's voor nog geen 2 euro! In Tauranga hebben wij Mount Maunganui beklommen en zo hadden wij een prachtig uitzicht op de Bay of Plenty. Daarna zijn wij naar Coromandel gereden wat in de Coromandel Peninsula ligt. Hier hebben wij onze laatste 2 dagen aan het strand doorgebracht voordat wij naar het rugby gekke (het WK rugby is afgelopen vrijdag van start gegaan in NZ) Auckland reden.

Nieuw- Zeeland is een fantastisch land waar wij schitterende dingen gezien en meegemaakt hebben. Dus mocht iemand nog een leuk vakantieland willen bezoeken dan bevelen wij NZ van harte aan! Nu zitten wij dus al in Zuid- Amerika. Dit betekent dat wij aan ons laatste grote avontuur zijn begonnen en dadelijk weer vrolijk (ja, ja vrolijk.........) met onze backpacks mogen lopen. Aangezien wij tegen middernacht aankomen op Lima airport wordt dat dus weer een gezellig nachtje op het vliegveld doorbrengen. In Peru willen wij natuurlijk een bezoek brengen aan de voormalige Inca stad, Machu Picchu. Dit willen wij via een 5 daagse trekking doen en waarschijnlijk wordt dit de Salkantay trekking, omdat de ‘echte' trekking al tot oktober volgeboekt is. Dit zal weer een heel avontuur worden, want het is een vrij zware trekking, maar daar ligt nu juist de uitdaging voor ons. Hoe dit zal aflopen lezen jullie in de volgende blogs. Een laatste groet vanuit kiwilicious kiwiland,

Liefs Sten en Madeleine

Freaking Kiwilicious!!!

Greetings vanuit Kiwiland!!!

Van lekker warm in Azië, naar ietsje kouder in Australië en dan nu naar het kouder dan koude Nieuw-Zeeland. Wij mochten een poosje meegenieten van de ergste sneeuwval die hier in 30 jaar was gevallen. Het zorgde voor een prachtig decor met besneeuwde bergen en weilanden. Ook was het natuurlijk wel een beetje raar om sneeuwballen naar elkaar toe te gooien, het is immers hartje zomer volgens ons bioritme! Al het natuurgeweld zorgde er wel voor dat het begin van onze reis hier iets anders verliep dan wij hadden gedacht. Namelijk met een geannuleerde vlucht! Gelukkig konden wij nog omgeboekt worden naar een latere vlucht in die middag. Die ging gelukkig wel en uiteindelijk met een vertraging van meer dan twaalf uur kwamen wij in Christchurch aan (tja dat krijg je ervan als je budget wil vliegen). De eerste twee dagen hebben wij in een hostel doorgebracht en even bijgeslapen, want wij hadden inmiddels al twee nachten op het vliegveld geslapen en weinig tot geen slaap gehad. Christchurch zelf is een beetje een spookstad geworden. De 'city centre' is nog steeds afgesloten en de tekenen van de aardbeving zijn nog duidelijk te zien. Gesprongen ramen, ingestorte huizen en verlaten gebouwen. Dus ook niet echt veel te doen, behalve dan dus bijkomen. Vrijdag 19 augustus zijn wij dan eindelijk met ons autootje op pad gegaan en kon ons Kiwi avontuur pas echt beginnen en was road trip nummer 2 een feit!!

Ons eerste bestemming zou Lake Tekapo zijn. Daar zijn wij ook aangekomen na een schitterende reis door veel natuur en bergen (met ondertussen wat koeien, schapen, varkens, Alpaca's en rendieren langs de weg). Lake Tekapo was echt adembenemend mooi, maar helaas was de accommodatie daar al vol (wij verblijven in de YHA hostels, lekker ‘goedkoop'). Dus op naar onze volgende bestemming Mount Cook. Bij het Lake alvast een kamer voor die avond geboekt dus daar hoefden wij ons geen zorgen meer over te maken. Onze reis ging verder door een schitterend landschap met als eindpunt de grootste berg van Nieuw-Zeeland: 'Mount Cook.' Hier zijn wij twee dagen gebleven en hebben een wandeling gemaakt over een ijzige berg met een schitterend uitzicht op Mount Cook. Daarna zijn wij ‘snel' (als Sten nou niet overal zou stoppen voor een foto, zucht) naar Oamaru gereden waar wij onze eerste pinguïns hebben gezien. Het waren de zeldzame Yellow-eyed pinguïns. Vanuit hier zijn wij weer snel verder gereden richting Dunedin. Onderweg zijn wij nog gestopt bij de miljoen jaren oude Moeraki Boulders. Dit zijn rondvormige gesteentes die vanbinnen met kristallen zijn bekleed. Daarna zagen wij onze eerste echte zeehonden bij de vuurtoren van Moeraki! Er waren er echt enorm veel en ook nog eens baby zeehondjes. Maar toen, toen gebeurde er iets onbeschrijfelijks aan het einde van die dag in Dunedin. Nu hadden wij in Oamaru al twee pinguïns in de verte gezien, zonder daarvan een foto te hebben gemaakt en hier baalden wij een beetje van. Gelukkig volgde er nog een herkansing in Dunedin. Na een redelijk onveilige rit en een flinke wandeling door de duinen lag Sten gewapend met de camera in het zand om mooie plaatjes te schieten van de Yellow-eyed pinguïns. Wat wij zagen waren geen pinguïns, maar zeehonden en de zeldzaamste zeeleeuwen van de wereld. Verdorie dachten wij, wij willen pinguïns zien (over verwend klinken gesproken)! Sten ging dus weer naar zijn schuilplaats en eindelijk tegen 6en kwamen er vier Yellow-eyed pinguïns het strand op waggelen! Maar Madeleine zat een stuk verder op, die zichzelf nu aan het vervloeken was dat zij niet met Sten was meegegaan. Maar dichtbij zou zij komen...... Struikelend over het strand, door de bosjes (om de pinguïns niet af te schrikken), met vallen en opstaan wist zij uiteindelijk een punt te bereiken waar ook zij de pinguïns super goed kon zien. Dit, mede, omdat deze pinguïns niet wisten wat zij wilden en het water 10 keer in en uit gingen (waren een beetje bang voor de grote, luie, boze zeehond die hun weg versperde) voordat de angsthaasjes het strand op kwamen. Zo snel was Madeleine namelijk ook weer niet!

Met een super gevoel verder gegaan naar het plaatsje Te Anau om vandaar uit de Milford Sound te bezoeken. Ook dit was weer een prachtige rit al viel het uitje naar Milford Sound in het water. Wij hadden een boottour geboekt om daar rond te kijken (was de beste manier om dit te doen was ons verteld), maar helaas heeft het de hele dag geregend en was het mistig dus de 'postcard' plaatjes zijn niet aan ons voorbij gekomen. Dit was natuurlijk wel balen, maar geluk kun je niet altijd hebben en dat was dus deze dag.

Toch de volgende dag vol goede moed weer doorgegaan naar Wanaka. Deze rit was ook weer adembenemend mooi. Langs veel meren, de hoogte in, fenomenale uitzichten en wat nog meer wel niet. Aangekomen in Wanaka ons opgemaakt voor wat wij hier van plan waren te gaan doen namelijk....................... skydiven vanaf 15.000 feet. Ja, jullie lezen het goed!! Alleen kon dit helaas de eerste dag dat wij gepland hadden niet doorgaan, vanwege te hevige wind. Ons opgegeven om het de volgende dag nog een keertje te proberen en deze keer ging het door!! Wij zijn dus uit een vliegtuig gesprongen op een hoogte van 15.000 voet!! Oké, oké wel met iemand anders, omdat wij zelf natuurlijk niet weten hoe dat allemaal werkt. Het was echt onbeschrijfelijk geweldig!! Eerst de zenuwen van het gaan, dan de zenuwen van dat het bijna komt en de zenuwen zijn op zijn top als je weet dat jij degene bent die als volgende gaat springen. Eenmaal uit het vliegtuig is dat allemaal weg en is het super deluxe gaaf!! Zelfs Sten vond het leuk, terwijl hij er nog meer tegenop zag dan Madeleine!!

Maar we hadden niet veel tijd om van deze geweldige ervaring na te genieten, want wij moesten snel weer verder. Die zelfde dag nog doorgereden naar Franz Josef en Fox Glacier. Dit was ook weer een schitterende rit door allemaal berggebieden en fantastische uitzichten op meren, strand en de oceaan. Aangekomen in Franz Josef eerst even alle adrenaline laten zakken en ons opgemaakt voor de volgende dag. De dag erna zijn wij namelijk een dagje gletsjer wezen hiken op de Fox Glacier. Ook weer een mooie dag en een ervaring rijker. Is best vreemd om over l ijs te wandelen, wetende dat ijs ook kan smelten. Maar even een actief dagje gehad, voordat wij de dag erna alweer door gingen rijden naar onze volgende bestemming. Nee, echt veel rust zit er voor ons nu niet in, want er is veel te weinig tijd om zoveel geweldigs van dit land te bezoeken!!

Onze volgende bestemming was Punakaiki. En dan met name het bezoeken van de zogeheten 'Pancake Rocks' en zijn 'blowholes'. Deze gesteenten zijn platte (duh) gebergten aan de rand van de oceaan waarbij sommige gesteenten zo gevormd zijn dat er water uit gespuwd wordt op sommige momenten. Dit ook mee mogen maken en van kunnen genieten. De rest van de dag lekker even rustig aan gedaan, want best veel inspannende zaken gedaan de afgelopen dagen en het hoofdje van Madeleine vond dat niet zo fijn!! Maar de volgende dag zeker weten wel weer doorgegaan naar onze volgende bestemming: 'Nelson'. Dit meer als tussenstop om de dag erna naar Picton te gaan en de ferry naar Wellington te pakken. Tussendoor nog even gestopt vlak voor Westport om een zeehonden kolonie te spotten. De kolonie was zeker groot, maar wij konden niet zo dichtbij komen als de vorige keer dus na een paar foto's maar weer doorgegaan.

Nu zitten wij dus in Picton te wachten op onze ferry, zodat ons avontuur op het Noordereiland van start kan gaan. Dit schijnt 's werelds mooiste, maar ook meest dure ferry tocht van de wereld te zijn. Maar wat hebben wij een geweldig mooie start op het Zuidereiland gehad. Wat zal er ons toch nog te wachten staan.......

Liefs Sten en Madeleine

Road trip to Sydney: "is het nog ver grote smurf?"

Hi mensen,

Daar zijn wij weer hoor, iets later dan gepland! Met ons gaat alles goed en hopelijk met jullie ook. Ons laatste blog kwam ruim 3 weken geleden vanuit Cairns en momenteel zitten wij alweer in Sydney. De afgelopen weken hebben wij veel meegemaakt en heel veel leuke dingen gedaan en de grote vraag is hoe wij deze avontuurlijke weken in dit blog kwijt kunnen. Laten wij bij het begin beginnen.

In Cairns hadden wij onze Ford stationwagon opgehaald die ons de komende weken naar Sydney moest brengen. Op de teller stond al ruim 380.000 kilometer en er zaten ook al de nodige deuken in. Dat laatste vonden wij helemaal niet erg, want dan zou de door ons mogelijk veroorzaakte schade minder opvallen. Tot onze grote spijt hadden wij een nacht in de stad doorgebracht en niet op het vliegveld van Cairns. In Azië hadden wij al te maken met jeugdige, zuipende, gillende, rokende en hippieachtige backpackers, maar deze avond ook weer. Wat een stelletje idioten! Na het volladen van de auto met boodschappen zijn wij eerst naar Port Douglas gereden. Al rijdend over een kronkelige en steile weg zagen wij voor het eerst iets van de kustlijn van Australië en het was amazing. Die avond gingen wij voor het eerst illegaal overnachten in onze auto (er volgden er nog vele meer) en hadden wij ook onze vreemdste avond van alle. Iemand had een kampvuur op het strand gemaakt en daar zaten wij met nog 5 andere omheen. Één van hen was een Aussie die de hele avond zong en daarbij zichzelf op zijn gitaar en mondharmonica begeleide. Tussendoor maakte hij ook nog de leuke grappen en had hij schitterende verhalen over buitenaards leven. Helaas had hij op het eind iets teveel gedronken (bovendien zat het bij hem daarboven ook niet helemaal goed) en begon hij een andere Aussie aan te vallen en uit te schelden op het feit dat hij niet in de man van daarboven gelooft. Dus deze prachtige avond werd verziekt door deze dronken Aussie.

Daarna zijn wij weer terug naar Cairns gegaan om toch maar een tour te boeken voor de Great Barrier Reef. De volgende dag gingen wij dus met veel anderen met de boot naar het alom bekende Great Barrier Reef om daar te snorkelen en te genieten van de natuur. Wij als ervaren snorkelaars, not, sprongen met veel plezier het koude water in en wat wij onder water zagen was echt super mooi!!! Wij zagen super mooie gekleurde vissen en vele soorten koraal. Op het eind zagen we ook nog een enorme walvis, al was het wat ver weg. Ook al was de tour aan de prijzige kant het was iedere dollar waard.

Vanuit Cairns zijn wij verder langs de kust naar het zuiden gereden. Onderweg zagen wij vele dode dieren voornamelijk kangoeroes en dingo's. (en veel later ook één koala, snik, snik) Mocht iemand honger hebben dan is de Bruce highway een ideale plek om wat wild te scoren. De Aussies rijden echt als een stelletje idioten hoor, wat dat betreft zijn het net Nederlanders! Ze hebben nog nooit van snelheidslimieten gehoord (vooral de vrachtwagens) en daarom staan er vele kruisjes langs de wegkant. De overheid heeft hele mooie en grappige borden langs de weg gezet om ongelukken te voorkomen, maar blijkbaar interesseert dat de local niet.

Bij het kampvuur hoorde wij dat een plaatsje genaamd 1770 zeker de moeite waard was om te bezoeken. Tegelijkertijd kregen wij ook de nodige tips voor Zuid Amerika, ja daar gaan wij later ook nog heen! Aan de kust van het plaatsje 1770 is James Cook als eerste buitenlandse persoon aan land gekomen ( ja in 1770). Ook hier zagen wij weer een schitterend stukje kustlijn, zoals gedurende de eerste weken. Na 1770 zijn wij naar Hervey Bay gegaan waar wij walvissen gingen spotten. In onze optiek en die van vele anderen is dit de beste plek om Humpback Whales te zien. De gehele dag zaten wij met 30 andere mensen op een boot om deze dieren te zien. Nou reken maar dat wij ze gezien hebben! Het zijn echt schitterende dieren en Madeleine was die dag de walvisfluisteraar. Ze stond de hele dag als enige te gillen om ervoor te zorgen dat de walvissen naar de boot kwamen. Het zijn echt hele nieuwsgierige dieren die op geluid afkomen. Het bleek inderdaad waar, want er waren er 2 die dichtbij de boot kwamen en bleven. En, ja daar heeft Madeleine met al haar geschreeuw voor gezorgd!!

Na Hervey Bay wilden wij nog dolfijnen voeren in Tin Can Bay, maar helaas waren wij al te laat en gingen wij snel door naar Noosa, de Sunshine coast. In Noosa zagen wij heel veel jetset rondlopen, maar ook redelijk wat backpackers. Het strand en het uitzicht is echt fabelachtig mooi. Na Noosa gingen wij door naar Brisbane. Dit is een redelijk grote stad en ook hier konden wij weer in een lekker donker straatje staan om de nacht door te brengen. Vlakbij Brisbane is het Lone Pine Koala Sanctuary gevestigd. Hier wilde Madeleine al sinds het begin van onze reis naar toe om met een koala op de foto te gaan en om wat kangoeroes te voeren. Hier hebben we een leuk dagje van gemaakt en zijn vervolgens naar Surfers Paradise, Gold Coast gereden. Hier hebben we ons laatste dagje strand gehad en zodoende konden we ons bruine kleurtje van Azië behouden. Net als vele andere moesten wij ook even naar Byron Bay, want hier staat een vuurtoren met een mooi uitzicht op de kust. Na 5 minuten wisten wij al dat dit plaatsje niets voor ons was vanwege de hippieachtige mensen, maar zijn wij natuurlijk wel naar de vuurtoren gegaan. Het was inderdaad de moeite waard! Hier hoorde wij dat je in Coffs Harbour heel goedkoop (18 dollar) walvissen kon spotten en dat wilde wij graag nog een keer doen. Wij zijn toen vol gas naar Coffs Harbour gegaan en hebben nog een tripje geboekt om deze dieren te zien. Dit keer was het maar een tripje van 2 uur, maar zagen wij wederom walvissen. Dit keer was er zelfs eentje die de lucht insprong, maar helaas vanwege technische problemen met de camera hebben wij hier geen foto's van.

Onze laatste stop van de road trip waren de Blue Mountains. Hier hebben wij 3 dagen doorgebracht en je kunt hier echt hele mooie wandelingen maken en je hebt echt schitterende vergezichten. Wij hebben twee dagen een wandeling gemaakt van enkele uren, want dat was toch echt nodig als je al drie weken in een auto hebt doorgebracht. Ja, wij hebben echt 23 nachten in een auto geslapen en douchen deden wij af en toe bij een groot benzinestation. Daarna zijn wij donderdag naar Sydney gereden waar wij de auto weer netjes hebben ingeleverd bij Travellers Auto Barn. In totaal hebben wij ruim 4000 kilometer gereden en hebben wij wederom niets geraakt. Nu zitten wij in een achterlijke dure hotelkamer om bij te komen van onze road trip. De komende dagen zullen wij nog even de stad ontdekken en willen wij nog naar het Olympic park. Ook is hier zondag de grootste loop ter wereld met 85.000 deelnemers, helaas staan me loopschoenen nog thuis. Maandag de 15^de vliegen wij alweer door naar Auckland en de 16^de naar Christchurch, Nieuw Zeeland (NZ). Hier verheugen wij ons echt heel erg op en ook hier hebben wij weer een auto gehuurd. Dit keer zijn wij wel van plan om gewoon in een motelletje te slapen hoor. Ook hier zullen wij weer dingen gaan doen die wij nog nooit gedaan hebben, want daar gaat het nu eenmaal om in onze reis en in het leven algemeen!

En zoals wij vaak vroegen en zeiden in de auto tegen elkaar: 'Ja, het is nog heel ver, zei de grote smurf.'

Liefs Sten en Madeleine

Een weekje kamperen in de outback

Good day mate!

Hoest in Holland? Lekker vakantie aan het vieren? Dat doen wij in ieder geval nog wel en momenteel zitten wij alweer in Cairns, Australië! De vluchten naar en binnen Australië verliepen vlekkeloos, de vlucht naar Cairns was trouwens alweer de 3^de binnen 8 dagen! Aan het milieu denken wij niet hoor, wij willen het namelijk ook lekker warm hebben als wij weer terug in Nederland zijn.

Wij hebben er net een weekje ‘outback' op zitten en zijn nu erg moe en verkouden. Het idee was om een georganiseerde trip te boeken in Alice Springs, maar uiteindelijk hebben wij toch maar een auto gehuurd. Wij zijn eerlijk gezegd na Azië klaar met toertjes en alle randzaken er omheen. Als niet kampeerders gingen wij dus een weekje kamperen in de ‘outback'. Na eerst de huurauto gecontroleerd te hebben op deukjes en andere zaken (je ziet altijd wel wat over het hoofd) zijn wij inkopen gaan doen in de lokale supermarkt. Jeetje dat was schrikken, alles was 5 keer zo duur!!! Na wat getier en gevloek hebben wij toch maar voor een week eten ingeslagen, voornamelijk brood, pindakaas en fruit. Hier hebben wij ook onze eerste Aboriginals gezien en eerlijk gezegd vinden wij het net zwervers. Het links en met een automaat rijden was een beetje wennen, maar uiteindelijk hebben wij niets geraakt. Ook al zullen wij die kangoeroe niet meer vergeten die zomaar van rechts aankwam hoppen. Aangezien de auto en de benzine aan de prijzige kant waren, hebben wij de gehele week met wat getier en gevloek in de auto geslapen. Er zijn namelijk voldoende plekken langs de weg waar je gratis kunt overnachten.

Als eerste hebben wij Uluru (Ayers rock) bezocht. Dit is echt een prachtig stukje steen hoor! Helaas was het weer niet echt goed en konden wij de vooraf gewenste beklimming niet doen. In plaats daarvan hebben wij een 4 uur durend rondje om Uluru gedaan. Ook erg mooi! Daarna zijn wij naar Kata Tjuta (de Olga's) gegaan, ook een gesteente uit de prehistorie. Dit stukje steen vonden wij allebei iets mooier dan Uluru. Ook hier hebben wij een schitterende wandeling gemaakt. Onderweg kom je natuurlijk veel mensen tegen zowel toeristen en aussies. De aussies zijn onwaarschijnlijk groot, vriendelijk en behulpzaam. Als laatste zijn wij naar Kings Canyon gereden, nou zeg maar gescheurd. Ook hier hebben wij een fantastische wandeling gemaakt. Deze ging in een razend tempo (Sten lijkt altijd wel haast te hebben) dwars over en door de canyon. Op de terugweg naar Alice Springs hebben wij op de zelfmoord kangoeroe na, andere kangoeroes mogen begroeten. Van eentje konden wij zelfs foto's maken en vooral Madeleine vond dit erg leuk.

Nadat we weer in Alice Springs waren konden wij na 6 dagen eindelijk weer eens douchen. Het kampeergevoel is wel aangewakkerd hoor, maar het zal nooit onze favoriete bezigheid worden. Laten wij nu net weer een auto gehuurd hebben voor de laatste 3 weken van Australië waar wij van Cairns naar Sydney zullen reizen. Hoe dit afloopt lezen jullie in de volgende blogs. Geniet van de foto's en tot snel.

Liefs Sten en Madeleine.

ps: Vanwege de geringe tijd en de langzame internetverbinding konden wij geen omschrijving van de foto's geven.

Afsluiting van 6 maanden reizen door Azië

Lieve allemaal,

Vandaag, 11-07-2011 is het alweer 6 maanden geleden dat wij ons koude kikkerlandje verlieten om de rest van de wereld, voor een jaar, te gaan ontdekken. Tot op heden hebben wij nog geen moment spijt gehad van deze beslissing, al is het soms wel lastig om met een geëmancipeerde vrouw en een eigenwijze vent op reis te zijn. Natuurlijk is een jaar wel erg lang, maar de afgelopen 6 maanden leken wel op 6 weken en daarom gaan wij met volle teugen genieten van het laatste deel van onze reis. Hopelijk gaat de tijd dan wat langzamer, want er is nog zoveel te zien en te doen op deze aardbol.

Momenteel zitten wij op het vliegveld van Singapore te wachten op onze vlucht naar Australië. Dit betekent helaas ook het einde van onze reis door Azië waar we de landen: India, Nepal, China, Vietnam, Cambodja, Laos, Thailand, Maleisië en Singapore bezocht hebben. Ook al was de start niet echt lekker te noemen, wij hebben het echt super naar onze zin gehad en willen jullie graag nog een korte terugblik geven op deze periode. In de afgelopen tijd hebben wij veel landen gezien, veel meegemaakt en ontzettend veel gedaan.

Als wij terugdenken aan onze tijd in Azië schieten de volgende woorden ons te binnen: 'TUKTUK, zon, heet, heel, strand, zee, TUKTUK, verbranden, vervellen, koud, heel koud, nat, heel nat, zweten, veel zweten, smerig, heel smerig, schoon, heel schoon, geurtjes, vieze geurtjes, lekkere geurtjes, vies eten, te scherp/heet eten, lekker eten, heel lekker eten, goedkoop, heel erg goedkoop, spotgoedkoop, afgrijselijk, afschuwelijk, mooi, prachtig, geweldig, schitterend, TUKTUK, muggen, veel muggen, jeuk, veel jeuk, kakkerlakken, grote kakkerlakken, ander ongedierte, aardige mensen, onaardige mensen, SCAM, opdringerige mensen, TUKTUK, starende mensen, lieve mensen, fiets, trein, bus, vliegtuig, uitlaatgassen, toeristen, Chinezen, heel veel Chinezen, tempels, veel tempels, nog meer tempels, Boeddha's, veel Boeddha's, kleine en grote Boeddha's, markten, heel veel markten, TUKTUK, bergen, natuur, broodjes pindakaas, baguette, fruitshakes, flessen water, ijsjes, oreo's, supermarkten, McDonald's, KFC, 7-eleven, eettentjes, rijst, rijst, nog meer rijst, noodles, TUKTUK, veel noodles, heel veel noodles, hotel, guesthouse, ziekenhuis, fan, airco, koude douche, tv, free wifi, lopen, slippers, lonely planet (boek), kaart, verdwalen, backpack, zwaar, honden, kinderen, armoede, rijkdom, TUKTUK, liefde, heel veel liefde.'

Maar laten wij bij beginnen met India. De eerste stop van onze wereldreis. Het moesten 3 geweldige weken worden, maar helaas verliep dat allemaal anders. Want van de 10 dagen die wij daar zijn geweest hebben wij er ongeveer 6 in het ziekenhuis gelegen. Tja, toen was India voor ons ook gelijk afgelopen, het vertrouwen in alles was weg en dat maakt het rondreizen erg moeilijk. Maar wij hebben toch wel veel meegekregen van het leven daar. De armoede, de smerige straten, maar ook de mooie gebouwen (Taj Mahal o.a.), de hulpvaardigheid van de mensen daar als je dat nodig hebt en dat alles in een zeer korte periode. Vandaar uit doorgegaan naar Nepal. Op krachten gekomen en zaken voor onze trekking geregeld. Wij dachten er helemaal klaar voor te zijn en zijn ook vol goede moed aan het 'Anna Purnacircuit' begonnen, maar de krachten die wij dachten te hebben bleken bij Madeleine niet helemaal aanwezig te zijn. Met pijn in ons hart zijn wij toen i.p.v. omhoog weer naar beneden gegaan, omdat gezondheid boven alles ging en gaat!! Wat wij hebben gezien was ontzettend mooi en dat wij niet verder konden was voor ons allebei verschrikkelijk, maar toch de juiste keuze. De rest van de tijd in Nepal, Kathmandu niet veel gedaan, wij zaten in een goed hotel ( Tibet guesthouse) en hadden een geweldig plaatsje om te eten gevonden (Road House Café) dus zo zijn wij de dagen doorgekomen op weg naar onze volgende stop.

Dat was China. De mensen in China waren wat meer terughoudend en niet zo opdringerig als in India en Nepal. Dat was erg fijn, maar zij waren wel luidruchtig en vreselijke eters en verschrikkelijke starende mensen. Toch was China het mooiste land dat wij tot nu toe hebben bezocht. Mooie steden, veel natuur en de treinreizen zullen wij nooit meer vergeten. Van Beijing helemaal naar Nanning gegaan met de trein en tussendoor gestopt om de Chinese Muur en het Terracotta Leger te bezoeken. Tussendoor nog even 2 keer de panda's bezocht in Chengdu. En ook nog even een trekking gedaan, de 'Tiger Leaping Gorge.' Een trekking van 2 dagen, die ditmaal wel helemaal uitgelopen werd. Al lag dat niet aan de vrouw die wij op een gegeven moment tijdens deze trekking in de bergen tegenkwamen. Die wilde commissie hebben voor de foto's die wij gemaakt hadden, omdat zij iets gebouwd zou hebben, zodat je niet in de afgrond zou kunnen vallen. Nou, wij hebben geweten dat wij niet wilde betalen. Beetje lopen te bekvechten met een vrouwtje in de bergen op een smal paadje met de afgrond naast je...... Zulke zaken vergeten wij nooit meer. Onze stop in Nanning was eigenlijk alleen om onze visums voor Vietnam te regelen. Toen dat gedaan was zijn wij met de bus de grens over gegaan naar Hanoi. Het eerste wat opviel was de hoeveelheid aan scooters die de mensen daar gebruikten. Ongelooflijk!! Dat was even wennen. Ook in Vietnam ontzettend veel mooie zaken gezien (Halong Bay), maar ook een stuk van de afschuwelijke geschiedenis. De foto's die wij daar hebben gezien staan nog in ons geheugen gegrift en ook dat zullen wij niet meer vergeten. Wij zijn van Hanoi naar Ho Chi Minh City gereisd met de bus (SinhTourist) wat erg goed bevallen is. HCMC is het voormalige Saigon en was een fijne stad om in te verblijven. Eén van de leukste steden die wij gezien hebben al zeggen wij het zelf. Supermarkt om de hoek, markten waar je goedkope kleding kan kopen (wel afdingen!!), veel hotels en veel eetgelegenheden. Wat wil iemand die om de wereld aan het reizen is nou nog meer?!

Nou dat was natuurlijk nog meer landen bezoeken. Vandaar dat wij doorgegaan zijn naar Cambodja. Via Phnom Penh een tripje gemaakt naar het strand en toen weer omhoog gegaan naar Siem Raep. Hier ook een gruwelijk gedeelte van de geschiedenis van het land gezien. Zulke dingen zetten je wel aan het denken, sommige mensen zijn echt tot zulke vreselijke zaken in staat. Maar gelukkig ook mooiere dingen gezien. Het weekje strand was heerlijk, verbrand tot op het bot, maar heerlijk!! Siem Raep was ook geweldig, fijn guesthouse (Happy Guesthouse) en natuurlijk de tempels van Angkor Wat bezocht. Echt super geweldig mooi!! En een mooie afsluiting van Cambodja om van daaruit door te gaan naar Laos. Daar is en gaat het leven 10 stappen rustiger dan in alle landen die wij tot dan bezocht hadden. Rustig aan is daar het motto!! Veel hebben wij daar dan ook niet gedaan, beetje in hangmat gehangen, zeldzame dolfijntjes gespot, visums voor Thailand geregeld, een beetje rondgelopen en bedacht wat wij nog allemaal meer konden doen. Er was waarschijnlijk nog veel meer te doen in Laos, maar wij besloten in de hoofdstad Vientiane te blijven om van daaruit door te gaan naar Thailand, omdat wij daar eigenlijk meer wilden doen en langer wilden blijven. Dus vandaar snel doorgegaan naar Thailand naar Jaap en Nattaphong. O, ja nog even terug naar Laos, in Vientiane was ook nog iets geweldigs gebeurd. Wij kregen vanaf het busstation een lift (gratis en voor niks) naar het centrum aangeboden!! Is daarna nog 1 keer gebeurd in Thailand, maar het moment was zo zeldzaam en daarom ook zo mooi en geweldig!!

Maar wij gingen dus door naar Thailand, het land wat bij ons op nummer 2 staat van de landen die wij tot nu toe bezocht hebben. Het weekje bij Jaap en Nattaphong was heerlijk. Lekker bij kunnen komen, ook al veel gezien en ontzettend verwend!! Toen dat voorbij was zijn wij doorgegaan naar Chiang Mai, met een uitstapje naar Chiang Rai, om vanaf daar verder naar beneden te gaan naar Bangkok. En wat hebben wij veel mooie dingen gezien en gedaan. Tijgers geknuffeld, olifant gereden 'Golden Triangle' bezocht, Sukhothai Historical park bezocht en nog zoveel meer. In Bangkok hebben wij ongeveer alles gezien wat er te zien is. Dit kostte natuurlijk wel weer de nodige zweetdruppels, maar dat was het zeker waard. Vooral de markten zijn er enorm en ook was er een enorm liggend Boeddha beeld. Vanuit Bangkok zijn wij naar Pattaya gegaan, waar wij heerlijk 10 dagen op het strand hebben gelegen. Oké voor een echte strandvakantie zouden wij iedereen adviseren ergens anders naar toe te gaan, want strand is niet echt mooi en om de zoveel meter liggen de hoeren te wachten, totdat er een prooi voorbij komt. En onze reis in Thailand eindigde met een treinrit over de Bridge over the River Kwai!!

Onze volgende avontuur van 4 dagen was Maleisië. Hier hebben wij alleen Kuala Lumpur bezocht aangezien wij niet veel tijd hadden. KL heeft echt een schitterende skyline. In Singapore zijn wij 1 dag op het vliegveld geweest, veels te duur!

Natuurlijk moeten wij jullie ook bedanken voor het lezen van onze verhalen en het geven van de lieve reacties. Hopelijk houden jullie het ook nog een half jaar vol en blijven jullie ons volgen! Dat wordt zeker op prijs gesteld door ons. Tot ziens in Australië. O, ja en voor iedereen die ook een wereldreis wil gaan maken (of een iets korter reisje) en zaken over landen die wij bezocht hebben wil weten... Schroom niet, laat een berichtje achter op onze site of mail ons via onze site!! Ons als reisleider(s) inhuren mag ook altijd!

Nog wat statistiekjes:

Wij hebben een onbekend aantal kilometers afgelegd, maar best wel erg veel. Wij hebben 9 landen bezocht in 6 maanden, 54 bussen, 37 treinen/metro's, 23 taxi's/tuktuks, 7 vliegtuigen, 7 fietsen en 5 bootjes als vervoermiddel gebruikt, 41 hotelkamers bevuild en ongeveer 750 flessenwater leeg gedronken.

Vaarwel amazing Thailand

Lieve allemaal,

Vanuit de hoofdstad (Kuala Lumpur) van Maleisië onze een na laatste blog uit Azië (snik, snik, snik). Onze tijd in Azië zit er bijna op en binnen 3 dagen zullen wij op een ander continent zitten, te weten Australië. Op naar de woekerprijzen die dicht bij de prijzen van Nederland in de buurt komen. Zal weer even wennen zijn (als we daar ooit nog aan kunnen wennen)!! Maar nog even terug naar Thailand, want daar waren wij gebleven. Onze laatste blog kwam uit Bangkok. Vandaar uit zijn wij een weekje naar Pattaya gegaan waar we alleen maar het strand hebben gezien. Wij zouden naar een eilandje gaan, maar kostte veel tijd en geld dus besloten om naar een plaatsje te gaan wat makkelijk te bereiken was en niet al te duur was. Door een aantal mensen gewaarschuwd om daar niet heen te gaan, omdat het daar meer een hoerenbuurt zou zijn. Maar toch gegaan, omdat als wij het echt niks zouden vinden wij altijd weer ergens anders heen zouden kunnen gaan. Daar eenmaal aangekomen viel dit voor ons eigenlijk wel mee. Als man alleen kun je daar niet lopen zonder om de zoveel tijd door een hoer (vrouw, man, manvrouw) benaderd te worden die je praktisch van je af moet slaan als je geen interesse hebt (al zijn de meeste mannen daar vieze, gore, oude en jonge mannetjes die daarom juist naar deze plaats komen...... en net getrouwde Russische stelletjes die op "honeymoon" massaal naar Pattaya gaan. Waarom is een goede vraag!?) Ook op het strand zijn de hoeren te vinden, verschuilt achter boompjes en rotsen. Maar wij hadden daar als stel, gelukkig, geen last van. Rustig guesthouse gevonden, lekker rustig stukje "privé" strand gelokaliseerd en lekker liggen bakken en niks doen een week lang. Voor Madeleine heerlijk rustgevend, voor Sten een onrustige week, aangezien hij niet stil kan liggen en dingen moet doen. Maar Madeleine heeft hem natuurlijk in deze stad niet alleen gelaten!! ;) Maar ook Sten heeft het overleefd m.b.v. een boek, internet en televisie.

Na deze oase van rust doorgegaan naar Kanchanaburi, gelegen aan de River Kwai en omringd door een prachtig landschap. Daar vooral heengegaan om de "Bridge over the River Kwai" te bezoeken. Dat gelijk maar de eerste dag gedaan en toen ook maar even met een treintje over de "Death Railway" gegaan. Zoals deze treinrails wordt genoemd door de vele mensen die het leven hebben gelaten om deze aan te leggen. Wij zijn ook nog naar een begraafplaats geweest waar een aantal van deze personen liggen begraven, waaronder Nederlanders. Een raar idee dat er in de tijd van oorlog Nederlanders in Thailand waren die werden gedwongen om deze rails aan te leggen en daar het leven bij hebben gelaten. Maar, ja de geschiedenis van veel van de Aziatische landen laat geen leuke dingen zien (zoals eigenlijk de gehele wereld), daar zijn wij inmiddels wel achter. Maar Thailand en eigenlijk geheel Azië is een prachtig continent. Zo kregen wij op onze reis van Kanchanaburi terug naar Bangkok weer eens zomaar een lift aangeboden naar het busstation!! Van een man in een dikke, vette Lexus!! Super toch!! Mooi einde van ons schitterende verblijf van ruim 50 dagen in Thailand. Na een nacht te hebben doorgebracht op het vliegveld (dat hoort ook bij het leven van een wereldreiziger) zijn wij de volgende dag met het vliegtuig verder gegaan naar Kuala Lumpur, Maleisië. Weer een andere stad, met het als grootste verschil van alle landen die wij bezocht hebben dat er hier heel veel gesluierde vrouwen rondlopen. Van hoofddoekjes tot volledige bedekking van het lichaam. De stad heeft mooi gedeeltes, leuke markten, goede metro/trein verbinding, maar ook lelijke gedeeltes zoals iedere stad. Inmiddels al de "Twin Towers" oftewel de "Kuala Lumpur City Centre Towers" oftewel "Petronas Twin Towers" bezocht. Een mooi gebouw en ook erg hoog (tot 2003 het hoogste gebouw ter wereld, 452 meter!!). Nu hier nog een dagje besteden en dan zondag (10 juli) door met de bus naar Singapore om daar weer een nachtje op het vliegveld door te brengen en dan maandag (11 juli) door naar Australië. Maaaaaaaaaaaaaaaaar lees deze blog snel, want de volgende komt eraan op Singapore airport!!!

Liefs Sten en Madeleine

ps. Inmiddels hebben wij via internet vernomen dat er in NL berichten zijn dat er protesten zijn en dat deze niet geheel lekker verlopen!! Wij zitten nu lekker rustig in ons hostel. En hebben vanmiddag zelfs getuige mogen zijn van deze protestmars. Deze verliep toen rustig en vreedzaam. Hebben zelfs foto's kunnen nemen!! Wij hopen nu alleen wel dat morgen de treinen en bussen rijden, want wij gaan dan naar Singapore dus help ons mee hopen!!