Een jaar later aan de keukentafel in Nederland

Lieve allemaal,

Het laatste verhaal, de laatste stappen, het is voorbij. Wij zijn nu bijna weer 2 weken in Nederland en eerlijk gezegd valt het niet mee! Hier waren we vooraf al voor gewaarschuwd, maar toen konden wij daar alleen maar om lachen. Op het moment zitten we dus aan de keukentafel bij de ouders van Sten. Het voelt alsof wij over een aantal dagen weer verder moeten reizen, maar dat is helemaal niet zo! Heel raar, als het reizen inmiddels in je bloed is gaan zitten. Nee, het zijn weer de alledaagse zaken waar wij ons nu mee bezig houden en het woordje "moeten" horen wij ook zo ontzettend vaak (ja, Giny je had daar helemaal gelijk in). Het lijkt ook alsof hier alles stil heeft gestaan, mensen zijn nog steeds waar ze een jaar geleden ook waren en ook nog steeds bezig met waar ze toen ook mee bezig waren. En wij, ja wij hebben een jaar geleefd, genoten en zo ontzettend veel gezien. Er gaat geen dag voorbij waarin onze gedachten even terug gaan naar onze super fantastische wereldreis.......

Tijdens onze wereldreis hebben we 18 landen bezocht en dit hadden er natuurlijk meer kunnen zijn. Een wereldreis is een kwestie van keuzes maken en soms besloten wij om net even iets langer in een bepaald land of plaats te blijven hangen. Vele mensen hebben ons al gevraagd wat onze favorieten landen zijn en na lang discussiëren kwamen we tot de volgende top 5 (van landen, steden en leukste activiteiten). Dit lijstje is natuurlijk gebaseerd op onze ervaringen en gevoelens die wij op bepaalde momenten hadden. Onze voorkeur gaat duidelijk uit naar Azië, niet alleen vanwege het prijsniveau, maar ook vanwege het klimaat, de bezienswaardigheden, de mensen en het heerlijke eten. Het is alleen wel jammer dat er zoveel zuipende backpackers/verloren tieners rondlopen, maar als je die kunt ontwijken dan is Azië een soort van paradijs! Antarctica hebben we buiten beschouwing gelaten, want dat is toch wel iets heel bijzonders en valt niet in een lijstje in te delen volgens ons.

Top 5 landen:

1. Thailand
2. China
3. Nieuw- Zeeland
4. Vietnam
5. Bolivia

Gewoon een ticket boeken en op avontuur gaan en dan komen jullie er allemaal achter wat voorgeweldige landen dit zijn! De meest tegenvallende landen waren Argentinië en Australië. Hier hadden wij een hele andere voorstelling van, en de prijs- kwaliteit verhouding is ver te zoeken in deze landen. Voordat we naar Australië gingen, hadden we net 6 maanden in het spotgoedkope Azië doorgebracht. De overgang is voor ons waarschijnlijk te groot geweest. Daarnaast vonden wij dat er veel te veel dronken tieners rondliepen in Australië. Het is voor ons nog steeds een raadsel waarom er daar zoveel tieners rondlopen, de alcohol is afgrijselijk duur! Argentinië viel zo tegen, omdat het totaal geen Zuid-Amerika gevoel uitstraalt. Alles is zo toeristisch en nep, vooral in het zuidelijke deel van Argentinië. Daarnaast duurde die super dure busritten ook zo lang, er kwam geen eind aan. Ook kwamen wij net terug van Antarctica en dat hielp ook niet echt bij ons gevoel voor het land.

Top 5 steden:

1. Beijing
2. Saigon
3. Bangkok
4. Buenos Aires
5. Rio de Janeiro

Bovenstaande steden zijn gewoonweg het zeker waard om te bezoeken. In alle steden hangt gewoon een super geweldige sfeer. Waarbij in Beijing je ontzettend veel bezienswaardigheden hebt en in Saigon (Ho Chi Minh City) geweldige plaatsen hebt om lekker wat te eten en drinken met mensen die je tijdens je reis ontmoet hebt. Wat trouwens ook geld voor Bangkok die dat allebei in zich heeft. De steden Buenos Aires enRio de Janeirozijn super relaxed en geweldig om gewoon in rond te lopen en dan te genieten van de gebouwen uit de Spaanse en Portugesetijd.

Top 5 leukste activiteiten:

1. Skydiven in Nieuw Zeeland
2. 4-daagse jeeptocht over de zout en hoogvlaktes van Bolivia
3. Fietsen tussen de tempels van Angkor Watt
4. Roadtrip Australië en Nieuw- zeeland
5. Trekking Nepal

En dat zijn slechts 5 van de zaken die wij gezien of gedaan hebben. Ja, het skydiven staat met stip bovenaan. Dat was gewoon zo fantastisch met een geweldige adrenaline kick! En dan ook nog alle dieren die wij gezien hebben (en sommige geknuffeld)! Walvissen, tijgers, olifanten, panda's, zeehonden, pinguïns, koala's, kangoeroes, flamingo's etc. etc. Als je dan nog nagaat wat we allemaal nog meer gedaan hebben dan kan ons geheugen dat zelfs allemaal niet bevatten. Gelukkig hebben we vele mooie en geweldige foto's van al onze ervaringen!

Maar helaas het jaar is ten einde gekomen. In het afgelopen jaar hebben wij nog nooit zó ongezond gegeten en waren wij nog nooit zó sportief. Wat wel weer goed was, want dan kon dat ongezonde eten ook niet blijven hangen! We hebben een ontelbaar aantal kilometers wandelend afgelegd en hebben diverse trekkingen gedaan. De trekkingen in Nepal (Anna Purna circuit) en Chili (Torres del Paine) waren voor ons het zwaarst, maar ook het allermooiste. Dan zullen er ook mensen zich afvragen wat we geleerd hebben en wat we uit onze reis meenemen. Wij weten dat we het in Nederland goed hebben, maar ook dat er bepaalde zaken anders kunnen. Ook weten wij dat we onze grenzen kunnen verleggen en meer aankunnen dan dat wij vooraf gedacht hadden. Wij willen dan ook ons leven zo gaan inrichten dat (veel) reizen tot de mogelijkheden behoort. Het gevoel van vrij zijn, ontdekken en grenzen verleggen is namelijk gewoon geweldig! Maar waar we ook nog beter achter zijn, is dat wij elkaar nu door en door kennen, weten hoe we in elkaar zitten en dat we met zijn tweetjes de wereld aankunnen! Al hadden wij van tijd tot tijd het wel even met elkaar gehad.....

Wij staan nog steeds dubbel en dwars achter onze beslissing die we in 2010 hebben gemaakt en hebben een fantastisch jaar gehad. Wie daar meer over wil weten, ons wil spreken of een afspraak met ons wil maken kan ons bellen, mailen, schrijven, skypen en noem alles maar op. Het laatste verhaal is een feit en bijna ten einde. Wij hopen dat iedereen genoten heeft van onze verhalen en foto's, zelf ook reislustig is geworden en daarvoor mooie ideeën heeft opgedaan.

Tot slot nog een paar statistiekjes:

In het afgelopen jaar hebben wij:

"18 landen bezocht, 25 grensovergangen beleefd, in 111 bussen gezeten, 97 hotelbedden bevuild, 51 treinen/metro's gezeten, 36 taxi's/tuktuks gereden, 16 vliegtuigen genomen, 12 bootjes gevaren, 8 fietsen bereden, +/- 1500 flessen water leeggedronken, duizenden foto's gemaakt en vele euro's uitgegeven."

Liefs Sten en Madeleine

Een fantastisch jaar is bijna ten einde

Lieve allemaal,

Allereerst nog de beste wensen voor 2012 en hopelijk maakt iedereen er een bijzonder (reislustig) jaar van. Momenteel zitten wij in een 4 sterren hotel aan het strand van Copacabana in Rio de Janeiro. Dit is onze laatste stad, want over een paar dagen zullen wij met enige tegenzin terug naar Nederland vliegen. Begrijp ons niet verkeerd, wij willen ook wel terug naar NL, maar wij hebben een fantastisch jaar achter de rug waardoor het reizen in ons bloed terecht is gekomen. Nu is het nog even zaak om met een leuk bruin kleurtje huiswaarts te keren.

Maar eerst maar eens even terug naar Paraguay. Vanuit Asuncion zijn wij verder gegaan naar Encarnacion en Ciudad del Este. De busreizen in Paraguay zijn echt de ergste van allemaal, ze zijn namelijk zo verschrikkelijk sloom en stoppen overal en nergens om mensen mee te nemen. Heeft ons dus weer een lesje in geduld opbrengen opgeleverd! Het stadje zelf is niet veel, maar wij waren daar om naar ruïnes van de Jesuïten te gaan. Onze eerste hotel overnachting was een vreselijke. Overal waren kakkerlakken! De dag erna dus snel naar een ander hotel gegaan die vele malen beter was. Onze 1^e kerstdag was erg rustig, want alles in de stad was gesloten. Gelukkig hadden wij de dag ervoor al genoeg eten in de supermarkt gehaald. Op 2^e kerstdag hebben wij de ruïnes van de Jesuïten bekeken. Deze lagen in 2 kleine dorpjes net buiten Encarnacion. Op de heenweg kregen wij op het laatste stukje nog een lift van een gynaecoloog. Heeft ons van alles verteld, maar snapten er niet veel van, want hij sprak in het Spaans. Wel jammer, want anders hadden wij van alles van de omgeving geweten! De ruïnes waren mooi om te zien en er gebeurde daar ook nog iets vreemds. Allebei kregen wij op hetzelfde punt bij één van de ruïnes een prikkeling in ons rechterbovenbeen precies op dezelfde plek........ Heel vaag en heeft ons nog spierpijn van een paar dagen opgeleverd ook! Ciudad del Este was de plaats waar wij vanuit de Itaipu dam hebben bezocht. De op één na grootste stuwdam ter wereld (China heeft sinds een paar jaar een grotere gebouwd). Deze is echt super groot, maar helaas stonden de sluizen niet open toen wij er waren. Maar het bleef toch een mooi gezicht. Verder viel Ciudad del Este ons wel mee. Er wordt veel gesproken over de belastingvrije markt en de drukte daaromheen (en daarmee criminaliteit), maar als je zelf goed oplet, een hotel daarbuiten zoekt heb je daar helemaal niet zoveel last van. Lopen echt heel veel mensen daar de grens in en uit om spullen te kopen en dan niet een beetje, maar dozen en tassen vol.

En toen hebben wij even een uitstapje naar Argentinië gemaakt. Dit om de Iguazu watervallen te bezoeken. Wij verbleven in Puerto Iguazu en hebben daar kennis gemaakt met onze allereerste bedbugs. En dat zijn echt verschrikkelijke beestjes. Allebei zijn wij behoorlijk te pakken genomen, maar Sten nog het meeste. In het hostel hebben zij dit wel goed opgepakt en kregen wij een andere kamer waar deze beestjes niet waren! Maar dit alles werd toch wel heel erg goed gemaakt door de Iguazu watervallen. Wij hebben alleen de Argentijnse kant gezien, maar dan zie je al alles en ze zijn echt immens groot en geweldig mooi! Dit zijn pas watervallen die je ook watervallen mag noemen! Een geweldige manier om het jaar af te sluiten aangezien wij deze op 31 december hebben bezocht. Het nieuwe jaar zijn wij ingegaan met de rest van het hostel met een barbecue. En op 1 januari hebben wij lekker liggen loungen bij het zwembad dat bij ons hostel zat. Allebei hadden wij toen het gevoel dat dit het laatste "grote" was dat wij tijdens onze reis zouden doen en hebben op 1 januari ook even naar ons 2011 teruggekeken. Zoveel gedaan en meegemaakt, dat is echt ongelooflijk. Maar daar zullen wij in onze allerlaatste blog in NL verder op ingaan.

Via Ciudad del Este (ja, ja Paraguay, omdat daar de bus naar Rio de Janeiro een stuk goedkoper was) uiteindelijk naar onze laatste stop van onze reis gegaan. Waar wij dus in een veel luxer hotel liggen om zo nog even lekker te genieten van onze laatste dagen hier in Rio. Wij zitten op steenworp afstand van het strand en er is hier een ontbijtbuffet, dus dat is natuurlijk al heerlijk. Verder gaan wij nog de stad bezoeken met Sam, de vriend die wij in India hebben ontmoet en ons daar zo ontzettend geholpen heeft toen wij in het ziekenhuis lagen.

Door al onze verhalen en foto's hopen wij dat één van jullie zó geïnspireerd is geraakt dat hij of zij ook het plezier heeft gevonden om te gaan reizen. Of dit nu een lange of een korte reis zal zijn dat maakt helemaal niets uit. Het gaat erom dat je plezier hebt in datgene wat je nu of later zal gaan doen. Het leven is al kort genoeg dus haal eruit wat er in zit. Soms kun je meer dan jezelf daadwerkelijk denkt, de wereld is grenzeloos! Wij zullen nog één verhaal plaatsen als wij weer in Nederland terug zijn. In dit verhaal zullen wij een terugblik geven op onze reis en hoe wij ons leven in Nederland weer hebben opgepakt. Tot dan!

Liefs Sten en Madeleine

Feliz Navidad vanuit het warme Paraguay!

Lieve allemaal,

Vanuit Paraguay wensen wij jullie prettige kerstdagen en alvast een gelukkig, gezond en reislustig 2012 toe! Geniet maar eet en drink met mate, want onthoud dat niet iedereen op deze wereld het voorrecht heeft om kerst en nieuwjaar te vieren.

Vanuit Potosi gingen wij dus verder met de bus naar Sucre. Nog voordat wij op het busstation waren aangekomen, konden wij al in de bus naar Sucre stappen. Heerlijk zo'n ‘last minute' kaartje voor nog geen 2 euro! In Sucre zelf hebben wij niet zoveel gedaan, ondanks dat het een prachtig plaatsje is. Sten besloot dit keer maar alleen naar de markt te gaan, want Madeleine was een beetje moe van al die markten. Naast de vele markten zien wij ook vaak moeders borstvoeding geven in het openbaar in Bolivia. Vanuit Sucre namen wij de nachtbus naar Santa Cruz. Het werd een hobbelige rit, want de helft van de 14 uur durende rit ging over een onverharde weg. Santa Cruz is niet onze favoriete stad in Bolivia. Men zegt dat het meer Braziliaans is, maar of dat ook zo was? Overal werden wij weer aangestaard en mensen gedroegen zich zo arrogant als wat (of zijn wij soms arrogant geworden?). De enige reden dat wij hier waren, was om de 20 uur durende bus naar Asunción, Paraguay te nemen. In de omgeving van Santa Cruz is nog wel iets te doen hoor, maar vanwege de warmte, regen en de afstanden hadden wij maar besloten om even niets te doen. In de supermarkt zagen wij nog een tiental Amish mensen. De mannen zijn gekleed in een tuinbroek, geblokt overhemd en hebben een petje of hoed op en de vrouwen zijn gekleed in bloemetjes jurken tot over de knie en met lange mouwen. Hun kinderen zijn een kopie van hun ouders. Wij willen niet oordelen, maar...............

Momenteel zitten wij dus alweer een week in het warme Paraguay, ons een- na- laatste land en alweer het 17^de land van onze reis. De busreis verliep erg langzaam, want na 26 uur waren wij eindelijk op de plaats van bestemming, Asunción de hoofdstad van Paraguay. Bovendien vertrokken wij ook nog eens 3 uur te laat, omdat de bus op de ene of andere manier vertraging had, terwijl deze uit Santa Cruz vertrok?! Bij de grens vond de douane vond het nodig om alle tassen te controleren op drugs. Nu hadden wij wat coca thee meegenomen en die mochten wij bijna inleveren, maar omdat wij zo lief keken mochten wij het houden. Paraguay is totaal niet toeristisch en dat vinden wij heerlijk. De hoofdstad was erg rustig en er staan een paar prachtige gebouwen uit de Spaanse tijd. Wij hebben dus heerlijk rustig aangedaan en o.a. aan onze fastfood verslaving gewerkt en nog een markt bezocht. Foto's maken kan hier veel makkelijker dan in Bolivia. Mensen willen hier zelfs op de foto!! Vanuit Asunción hebben wij de bus naar Concepcion gepakt. Hier waren wij volgens ons de enige toeristen in de hitte van Paraguay. Ook hier weer rustig aangedaan en genoten van de taferelen op straat. Het lijkt een beetje op Azië met al die brommers en scooters. Ook zie je overal nog mensen met paard en wagen rijden. En natuurlijk kon Sten zijn verslaving nog even bijwerken door rond te dwarrelen op een markt. Nu zitten wij weer even in Asuncion, omdat wij wat tijd over hebben en niet te snel door naar beneden willen reizen. Morgen gaan wij weer verder naar Encarnacion om daar (als wij een hotel kunnen vinden) de kerst door te brengen. In onze laatste weken zullen wij nog de watervallen bij Iguazu bezoeken en zullen wij nog een weekje op het strand van Copacobana liggen.

Dit was ons laatste blog van 2011. Wij hopen dat jullie net zoveel genoten hebben bij het lezen van de verhalen als wij bij het schrijven ervan. Tot in het nieuwe jaar.

Liefs Sten en Madeleine

ps: wij hebben ook ons profiel even aangepast, voor de liefhebber denken wij ook leuk om even door te nemen!!

Terug in het authentieke Bolivia

Hallo jongens en meisjes,

Ons vorige blog was misschien iets aan de negatieve kant, maar soms heb je wel eens van die dagen als je al zo lang op reis bent. Mocht iemand plannen hebben om deze kant op te komen dan is Argentinië heus wel de moeite waard hoor.

Momenteel zitten wij weer in het prettige, chaotisch, georganiseerde Bolivia. Wij zijn afgelopen zondag de grens overgegaan en dit verliep boven verwachting geheel vlekkeloos. Het voelde direct weer vertrouwd om in Bolivia terug te zijn. Hier zien wij tenminste weer hoe wij Zuid- Amerika ons hadden voorgesteld. Een straatbeeld dat heel levendig en chaotisch is, overal mensen die iets verkopen, schreeuwende mensen bij het busstation, apart geklede vrouwen, vieze kinderen, oudere mensen met 1 tand of zonder gebit en natuurlijk het grote contrast tussen arm en rijk. Vanuit Villazon zijn wij naar Tupiza gegaan waar wij besloten om naar hetzelfde hotel te gaan waar wij vorige keer zaten. Hier werden wij redelijk snel herkend en kregen weer een prima kamer toegewezen. De afgelopen dagen hebben wij nog de hoogste stad ter wereld (Potosi) bezocht en vandaag zullen wij naar Sucre gaan. In Tupiza is Sten nog even naar de kapper geweest en omdat hij niet helemaal tevreden was, ging hij in Potosi nog maar een keer naar de kapper. Dit keer was het wel kort genoeg en is hij helemaal hitte proof! In Potosi had Sten ook zijn camera weer gevonden hoor. Het is gewoon zo'n heerlijk stadje om foto's van mensen en markten te maken. Ook koopt hij iedere dag wel snoepjes voor 1 Boliviano bij een stalletje waar ze snoepjes per stuk verkopen. Het is gewoon heerlijk om nog steeds op reis te zijn!

Voordat wij de grens overstaken met Bolivia hadden wij nog een weekje in Argentinië doorgebracht. De laatste paar dagen in Buenos Aires (BA) deden wij heerlijk rustig aan. Madeleine is nog even naar de kapper geweest in BA en wij zijn nog even naar een zondagsmarkt gegaan waar o.a. de tango werd gedanst. Vanuit BA zijn wij met de nachtbus naar Cordoba gegaan waar wij eigenlijk niet heel veel gedaan hebben. Wij zaten in een hostel waar wij beide een gratis liter bier kregen en dat is eigenlijk altijd wel goed. Vanuit Cordoba zijn wij naar Jujuy gegaan en hebben wij Salta maar overgeslagen. In Jujuy was het straatbeeld meteen al minder Argentijns en meer Boliviaans. In de omgeving van Jujuy hebben wij nog de zeven kleurige heuvel bezocht. Een mooi gezicht en ook raar dat een heuvel zoveel verschillende kleuren kan hebben.

Toen wij Cordoba verlieten gebeurde en op het busstation nog iets aparts: 'wij kregen de middelvinger toebedeeld!' Op de busstations heb je van die mannetjes die je backpack labellen en in de laadruimte van de bus doen. In het noorden van Argentinië durven zij hier geld voor te vragen (op een hele nare manier). Helaas voor hen zijn wij al redelijk lang aan het reizen en laten wij niet (meer) met ons sollen. Wat deze meneer helemaal niet kon accepteren. Dus toen de bus weg reed stak de jongeman nog even zijn middelvinger naar ons op (heel stoer toen wij dus al wegreden). Waarop Madeleine hem deze toch nog even terug moest geven, want zo makkelijk kon zij dat niet over zich heen laten gaan!!

Momenteel zitten wij dus weer bijna in Sucre. Nog iets meer dan een weekje gaan wij onsin Bolivia begeven. Gaan o.a. nog naar Santa Cruz en misschien nog naar andere plaatsjes, maar dat weten wij nog niet helemaal. In ieder geval gaan wij vanuit Santa Cruz verder naar Paraguay om daar nog 2 weken rond te kijken. Met oud en nieuw zitten wij bij de Iguazu Falls aan de Argentijnse kant in Puerto Iguazu. En tot slot gaan wij dan op 3 januari met onze laatste bus verder naar Rio de Janeiro om onze wereldreis op het strand van Copacabana af te sluiten. Het aftellen is nu langzamerhand toch echt wel begonnen hoor. Over 2 weken zal ons laatste blog van 2011 volgen, tot dan.

Liefs Sten en Madeleine

Argentina: they say it's a traveler's paradise...........

Lieve lezer,

Allereerst bedankt voor de leuke reacties op ons vorige blog. Wij zijn nog steeds verloofd en zijn al een beetje aan het brainstormen over het aanstaande huwelijk. Wij weten in ieder geval dat 2012, net als 2011 al weer helemaal vol met leuke dingen gepland staat.

Wij namen dus die dag de bus naar El Calafate en dat was weer een heel avontuur. Wij gingen eerst Argentinië uit om vervolgens Argentinië weer binnen te gaan. Je moet weten dat Argentinië een politiestaat is en dat maakt het reizen er zeker niet leuker op. Iedere bus wordt onderweg tig maal gecontroleerd en daardoor duurt het reizen ook zo lang. Daarbij komt ook nog eens dat de bussen zo belachelijk duur zijn voor toeristen! Het zijn zelfs de duurste bussen die wij tot nu toe hebben genomen. De bussen zijn goed hoor en de service ook, maar zeker niet beter dan in Peru, Bolivia of Chili. Naast de dure bussen zijn ook de toegangsprijzen van toeristische attracties voor buitenlanders buiten alle proporties. Ook de hotels in het zuiden van Argentinië waren peperduur en daarom sliepen wij maar weer in dorms. De toeristen hier zijn overwegend oud, grijs en welgesteld. Ook zijn er natuurlijk mensen van onze leeftijd hoor en zien wij naast de Hollanders weer veel Fransen, Israëliërs en Duitsers. Ook zijn wij naast de dure bussen,toegangsprijzen en hotelsdie oppervlakkige gesprekken met andere toeristen meer dan zat. Iedere toerist heeft een net iets sterker verhaal dan de andere. En waarom zeggen ‘alle' toeristen toch ‘hola' tegen elkaar?

Wij kwamen dus die nacht in El Calafate aan en werden netjes opgehaald bij het busstation. El Calafate is echt vreselijk nep met allemaal souvenir winkeltjes, puur gericht op toeristen. Wij zijn de volgende dag naar de gletsjer Perito Moreno gegaan en dat was natuurlijk wel weer heel bijzonder. Ook al was het de zoveelste gletsjer, ze blijven indrukwekkend. Vanuit El Calafate zijn wij naar El Chalten gegaan, de volgende toeristische plaats op de route. Hier ligt de Fitz Roy en daar kun je heel gemakkelijk naar toe lopen. Wij deden het lekker rustig aan en kwamen na 9 uurtjes weer terug in het hostel. Het was gelukkig een hele mooi dag en hadden daardoor een prima uitzicht op de berg. Wat alleen wel zo vreselijk was, waren de vele ‘bejaarden' die ons steedsvoor de voeten liepen. Geef ons Torres Del Paine maar hoor. Vanuit El Chalten namen wij de bus naar Puerto Madryn, de volgende toeristische plaats op de route. De busrit nam zo'n 28 uur in beslag mede doordat wij 3 verschillende bussen hadden en af en toe een paar uur moesten wachten. In deze plaats kun je een zeer dure toer boeken om walvissen, zeeleeuwen en pinguïns te zien. Gelukkig hebben wij die al vaak gezien en daarom besloten wij maar om een paar fietsen te huren en zelf op pad te gaan naar een zeeleeuwenkolonie (17 km verderop genaamd Punta Loma). Wij zagen daar ongeveer 200 van die beesten en ze maken toch een lawaai, het leek net een kudde schapen. Op de terugweg naar Puerto Madryn zagen wij plotseling 2 walvissen uit het water springen en bij het strand aangekomen zagen wij nog meer walvissen die erg dichtbij de kust zwommen. Een toertje was dus inderdaad overbodig!

Afgelopen week hebben wij de bus naar Buenos Aires genomen. Hier verblijven wij een weekje zodat wij deze ‘Europees' ogende stad rustig kunnen verkennen. Wij hebben een relatief goedkoop hotel gevonden, alleen zit deze niet in het centrum. Wij hadden geen zin in een party party hostel met allemaal dronken backpackers. Gelukkig kost de metro hier bijna niets en zitten wij binnen 10 minuten in het centrum. De afgelopen dagen zijn wij o.a. bij het graf van Evita Peron geweest en hebben wij de ‘Dwaze Moeders' op het beroemde Plaza del Mayo gezien. Ook hebben wij de ijsjes weer ontdekt hoor en eten wij heerlijke grote biefstukken met patat! Maandag gaan wij weer verder met de bus en onze volgende stop zal Cordoba zijn.

De afgelopen dagen hebben wij ook even nagedacht over wat wij de komende 7 weken nog willen zien en doen. Wij waren eerst van plan om Argentinië zo snel mogelijk te verlaten vanwege de absurd hoge prijzen en het hoge toeristische gehalte. Het plan was om dan voor een aantal weken naar Paraguay te ‘vluchten' en de laatste paar weken in Brazilië door te brengen. Aangezien wij allebei niet al te veel tijd in de steden van Brazilië willen doorbrengen, hebben wij besloten om het noorden van Argentinië nog een kans te geven. Vanuit daar zullen wij weer naar het authentieke Bolivia gaan om vervolgens naar Paraguay te reizen. Het doel is om kerst en oud & nieuw ergens in Paraguay te vieren. In ons laatste weekje laten wij ons nog even verwennen in een 4 sterren hotel in Rio de Janeiro om vervolgens naar huis te vliegen.

Wij hebben het verder nog prima naar onze zin hoor. Wat een heleboel goed maakt is de zon!! Sinds een week geleden zijn de korte broeken, hemdjes en de slippers weer aangegaan hoor. Het is hier wel afzien hoor met een graadje of 30........ Het doet ons al pijn als wij denken aan het koude Nederland en het vinden van een nieuwe baan, zorgverzekering, huis en al die andere onbelangrijke zaken. Tot over twee weken!

Liefs Sten en Madeleine

Surprising Antarctica, the white continent………..

Hallo allemaal,

Wij zijn weer terug in de bewoonde wereld hoor. Wij hebben even een uitstapje naar het witte continent gemaakt waar wij de afgelopen 11 dagen hebben rondgezworven. Als je toch zo lang van huis bent dan wil je het toch nog net iets specialer maken. Via een zogenaamde ‘last minute' zijn wij met het schip de ‘Antarctic Dream' 1 november uit Ushuaia gevaren. Het heeft nog heel wat moeite gekost om alles rond te krijgen, maar uiteindelijk was alles op de laatste dag toch nog goed gekomen. Wij vertrokken dus met volle moed en happy faces naar Antarctica. Al snel was er van die blijheid weinig over, want het bleek dat wij toch niet echt van die zeemansbenen hadden. Gelukkig waren wij er wel op voorbereid en viel de uiteindelijke schade mee. Na 2 dagen varen bereikten wij eindelijk het witte continent! Nou en wit was het hoor!

Het Antarctica seizoen is net begonnen en daarom was onze boot maar voor de helft gevuld (helaas waarvan het merendeel een grote groep saaie Spanjaarden was) met 45 personen. Gelukkig waren er nog meer Nederlanders aan boord waar wij gedurende deze reis mee hebben opgetrokken (beetje lopen klaverjassen). Het voordeel van het weinige aantal mensen was dat wij vele landingen op Antarctica konden maken met zodiacs (rubber bootjes). Helaas konden wij niet elke dag een landing maken, want er stond een te harde wind en/of de vaarwegen waren geblokkeerd door ijs. Maar de keren dat wij het land op konden, vonden wij toch wel heel speciaal. Wij hebben vele pinguïns gezien, ook nog wat zeehonden en een paar walvissen. Daarnaast hebben wij ook vele grote ijsschotsen, gletsjers en heel veel sneeuw gezien! Uiteindelijk viel de hoeveelheid wildlife een beetje tegen, maar aan de andere kant blijft Antarctica wel heel bijzonder hoor.

Op de boot zelf werden wij natuurlijk goed verzorgd. Iedere middag en avond werd ons een heerlijk 3 gangen menu voorgeschoteld. Daarnaast hadden wij iedere ochtend een ontbijtbuffet en iedere middag een soort van high tea. Je kunt begrijpen dat de nodige kilo's er weer aangekomen zijn.

En wat deze reis ook heel bijzonder heeft gemaakt is dat Sten, Madeleine ten huwelijk heeft gevraagd. Ergens op een eilandje in Antarctica vroeg hijhaar ten huwelijk, romantisch toch? Dus op dit moment gaan wij als verloofd stel de rest van onze reis door. Hoe, wat, waar en wanneer daar moeten wij zelf ook nog even goed over nadenken.

Vandaag zijn wij rond8 uur in Ushuaia aangekomen en morgen hebben wij een 16 uur durende busrit voor de boeg. Wij gaan namelijk naar El Calatafe waar een enorme gletsjer te bewonderen is. Wij gaan dan eerst Argentinië uit om vervolgens via Chili Argentinië weer binnen te gaan. Het betekent ook dat wij nog maar 8 weken reizen voor de boeg hebben en dat wij langzaam Patagonië gaan verlaten en de warmte weer gaan opzoeken. Wat wij in die 8 weken nog allemaal zullen beleven, lezen jullie in de resterende blogs!

Veel liefs van ons.

Patagonië, pain in the ass but beautiful!

Buenos tardes amigos,

Hier maar weer eens een blog van ons die wij maken onder het genot van een broodje paté (die hier spotgoedkoop en erg lekker zijn!!) Wij zitten nog steeds in Chili alleen nu een stukje meer aan de onderkant in de plaats Puerto Natales. Het is hier een stukje kouder dan bovenin Chili, maar daar komen wij straks nog even op terug. Eerst maar eens even terug naar waar wij gebleven waren inhet vorige blog.

Wij gingen toen door naar Santiago via La Serena. Het plaatsje La Serena ligt aan de kust van Chili en het was dan ook de bedoeling om daar een beetje van het strand te genieten. Helaas zat het weer niet echt mee en gingen die plannen dus niet door. Dus toen daar 2 dagen maar een beetje rustig aan gedaan en het plaatsje een beetje verkend, al was er niet echt veel te verkennen. Daarna dus doorgegaan naar Santiago, weer met een nachtbus. Deze is ook weer goed bevallen en al vroeg in de ochtend kwamen wij aan in Santiago. De zoektocht naar een hostel verliep redelijk en m.b.v. de metro, onze benen en wat pepperspray hadden wij al snel een leuk en redelijk goedkoop (al vinden wij Chili eigenlijk nog best duur!!) kamertje gevonden. En, ja wij weten nu een klein beetje hoe het voelt om met pepperspray bespoten te worden. In Santiago worden namelijk al een tijdje door de studenten protesten gehouden (zij barricadeerden o.a. de straten met brandende obstakels) voor vrij/gratis onderwijs. Zo ook de dag dat wij aankwamen. En wij liepen toen net door een gebied waar met pepperspray gespoten was. Nou wij kunnen zeggen dat, dat ontzettend brand in je neus en je ogen!! Ach, ja hebben wij dat ook weer eens meegemaakt. Maar verder is Santiago voor een hoofdstad redelijk rustig en relaxed. Hier ook weer even de stad verkend, rondje Plaza de Armas gemaakt en ons toen maar eens klaargemaakt voor één van onze laatste vluchten binnen onze reis.

Op 19 oktober zijn wij naar Punta Arenas gevlogen. Koud en zeer winderig plaatsje. Volgens mij zijn wij wel een paar keer van de straat afgeblazen of de lucht ingevlogen. In Punta Arenas hebben wij een tochtje gemaakt naar de Seno Otway pingüinera. Ja, ja wij hebben weer even wat pinguins bekeken. Ditmaal met een tour (wat wij toch eigenlijk altijd zonde van het geld vinden, vragen veel te veel, maar anders konden wij er niet komen. En Madeleine wilde deze beestjes toch echt nog even zien). En wij hebben er weer een aantal gezien en hoefden er niet voor in de duinen te liggen, want deze waren iets minder schuw, maar nog steeds überschattig.

Nadat avontuur doorgegaan naar Puerto Natales. Op het busstation werden wij opgewacht door 3 schattige vrouwtjes die ons allemaal een hostel aanboden. Uiteindelijk hebben wij voor het hostel ‘Chorrillos' gekozen en daar hebben wij totaal geen spijt van, want iedere ochtend krijgen wij heerlijke pannenkoeken bij het ontbijt! Vanuit deze plaats is het heel gemakkelijk om de zogenoemde 'W' trekking te doen in het natuurgebied Torres del Paine. Wij besloten om deze tocht in 5 dagen te gaan doen. Alles geregeld en besloten om te gaan kamperen (voor het eerst dat wij een tent moesten opzetten in ons leven) om zo wat kosten te drukken (in een soort van hotels in het gebied slapen kostte namelijk rond de 90 dollar per nacht). Ja, echt kamperen met alles erop en eraan. Tentje, koken op een heel klein gaspitje en niet douchen. Alle spullen gehuurd en zo vol goede moed vertrokken om deze trekking te gaan doen. Wij in onze oude kloffie tussen de opgedirkte, nette en in strakke merk trekkingskledijwandelende mensen. Ook waren de Fransen weer volop vertegenwoordigd en ze waren nog net zo arrogant als anders! Maar even terug naar onze trekking. Volgens Madeleine kunnen zij de naam van de trekking en het park beter veranderen in Torres del PAIN!!! Want zwaar was het zeker, vooral de eerste dag met wind tegen en harde koude regen (het voelde zoals die dag dat Sten het IJsselmeer overschaatste in de jaren 90, zei hij voortdurendl). Omhoog en weer naar beneden over rotsen, kleine (soms gladde) wegen die allemaal nooit en te nimmer gewoon normaal liepen. En dan bovendien ook nog eens allebei met onze backpacks op. Waarvan Sten met het meeste gewicht liep (hij is de stoere man he!). In totaal hebben wij bijna 90 kilometer gelopen in deze dagen volgens het kaartje wat wij kregen van het park!! Nou dat is niet allemaal zonder wat bloed, zweet en tranen gegaan (en op momenten wat gevloek en getier van Madeleine). Maar wij hebben het allebei gehaald, hebben iedere dag toch weer ons tentje op weten te zetten en kleine beetjes geslapen op onze heerlijke, dunne en harde matrasjes. De uitzichten die wij hebben gezien maakten veel goed, maar zwaar was het zeker.

Wij zijn dan ook blij dat wij nu weer terug zijn in Puerto Natales en vandaag lekker even niks kunnen doen. Morgen gaan wij weer even terug naar Punta Arenas, want er zit daar een belastingvrij shopping gebeuren waar wij nog een keertje naar toe willen. Wij kunnen daar goedkope boodschappen doen en moeten nog wat kleine dingetjes hebben. Daarna gaan wij door naar Ushuaia in Argentinië. Dit is de zuidelijkste stad van de wereld en het land van de tango en de biefstukken. Wat wij daar allemaal nog gaan doen is nog een verassing. Het enige wat wij wel weten is dat wij vanaf dinsdag 1 november 11 dagen niet bereikbaar zullen zijn!!

Liefs Sten en Madeleine

Van amazing Bolivia via een dolle rit naar Chili

Lieve allemaal,

Hoe is het in Nederland? Nog bedankt voor de leuke reacties op ons vorige blog en alle blogs daarvoor. Wij kijken daar stiekem toch wel iedere keer naar uit hoor, dus blijf maar reacties geven!

De vorige keer waren wij gebleven in La Paz. Vanuit La Paz namen wij de nachtbus naar Sucre. Je moet weten dat er vele meningen zijn over nachtbussen in Bolivia. Niet geheel onterecht, want er gebeuren vele ongelukken. In ons geval kochten wij een kaartje bij de busmaatschappij ‘Bolivar' en kwamen wij de volgende dag, samen met onze bagage, veilig in Sucre aan. Wij merken dat er vele luie toeristen zijn die hun trein en/of bus kaartjes bij dubieuze bureautjes kopen. Ga gewoon naar het busstation of treinstation en koop je kaartje zelf! Het kost haast geen moeite en het scheelt een hoop extra kosten!!

Sucre is de voormalige hoofdstad van Bolivia waar tegenwoordig alleen nog het justitieel paleis is gevestigd. Het heeft een prachtig centraal plein waar omheen witte gebouwen staan. Toen wij daar waren werd het centrale plein gerenoveerd, niet echt een leuk plaatje. Vanuit Sucre namen wij de bus naar Potosi (hoogste stad ter wereld, 4070 meter). Dit is een mijnstad waar vroeger zilver naar boven werd gehaald. Het was een van de grootste en rijkste steden ter wereld, maar ook deze stad ging ten onder aan haar succes. Tijdens de busreis kregen wij te maken met onze allereerste Boliviaanse roadblock (nadat Sten gezegd had dat hij wel eens een roadblock wilde meemaken). Daardoor moesten wij even omrijden en besloten wij om dezelfde dag nog door te gaan naar Tupiza, wederom met een nachtbus. Dit keer was het meer een lokale bus met stinkende locals, maar ook dit keer ging alles weer goed. Wij kwamen ongeveer rond 2 uur middernacht in Tupiza aan en kregen een basic kamer aangeboden voor 8 hele euro's. De volgende dag zijn wij natuurlijk (op aandringen van Madeleine) van hotel gewisseld en hebben wij meteen onze 4-daagse jeep tocht naar ‘s werelds grootste zoutvlakte (Salar de Uyuni, 12.106 vierkante kilometer) geregeld (via Tours El Grano de Oro). Heel toevallig waren er ook 2 andere Nederlanders die op dezelfde dag weg wilde gaan. Zo werd het een gezellig Hollands uitje! Ja, Nederlanders zijn reislustige mensen, je komt ze overal tegen op deze wereld en na 9 maanden reizen is dat helemaal niet meer zo erg.

Tsja, dan denk je na 9 maanden toch al heel wat gezien te hebben, maar wat wij in die 4 dagen allemaal gezien hebben, slaat toch echt nergens op! Het was echt fantastisch, wonderbaarlijk, gruwelijk, mooi, schitterend en van een andere planeet! Het was dan ook niet zo raar dat de chauffeur om de 5 minuten moest stoppen, zodat wij foto's konden maken. De landschappen, vulkanen, meren, dorpjes, Lama's, Alpaca's en Flamingo's waren adembenemend. Ook pakten wij nog even een hoogte van 5000 meter mee en een heerlijk warme hotspring op ruim 4000 meter hoogte. Iedere dag reden wij ongeveer 8 uur (zonder pech) en sliepen wij in heerlijke budget onderkomens. Wij hadden naast een goede chauffeur ook een hele goede kok die goed voor ons zorgde. Helaas spraken zij geen Engels, maar onze medereisgenoten spraken wel Spaans en dat maakte het wel een stukje makkelijker. Ja, het Spaans wil toch nog niet echt vlotten hoor, helaas. De laatste dag stond in het teken van de zoutvlakte. Het voelt toch raar als je daar bent. Het lijkt net als of je op een bevroren meer bent waar een laag sneeuw op ligt. Ook die dag werden er weer vele foto's gemaakt, maar dit keer gekke foto's, want daar is de zoutvlakte ideaal geschikt voor. Na 1 nacht in het vreselijke Uyuni (en dat is het echt) geslapen te hebben, pakten wij om 4 uur ‘s ochtends de bus naar Chili. Dit werd een leuke herinnering, want het ging iets anders dan vooraf gedacht.

Het stempelen van de paspoorten verliep nog zonder problemen. Het blijft toch altijd iets speciaals als je van het ene naar het andere landgaat. Tussen Bolivia en Chili moesten wij van bus wisselen en dat ging niet geheel vlekkeloos. Na 3 uur wachten kwam de bus eindelijk en konden wij naar de Chileense grenspost waar wij weer redelijk streng werden gecontroleerd. Daarna konden wij eindelijk door naar Calama waar wij door een lekke band pas rond 9 uur in de avond aankwamen. Ook hadden wij nog een discussie met de chauffeur over de prijs die wij voor deze bus moesten betalen. Hij wilde meer hebben dan wij van te voren gehoord hadden en gaf ons met een hoop leugens aan dat hij toch echt wilde dat wij de hogere prijs zouden betalen. Maar, ja veel keuze hadden wij niet, want wij zaten nog in de bus en konden niet in the middle of nowhere uitstappen en besloten toch maar om de hogere prijs te betalen.

Wij hadden die dag al ongeveer 17 uur gereisd en besloten maar om nog eens een10 uur durende nachtbus naar Copiapo te nemen. Daar zitten wij nu in een prijzig schimmelig hok met wifi en een warme douche. Morgen gaan wij door naar La Serena wat aan de kust van Chili ligt en vanuit daar gaan wij door naar Santiago. Dus het reizen op grote hoogte is na een maand eindelijk voorbij wat vooral Madeleine erg fijn vindt.

Het verschil tussen enerzijds Peru, Bolivia en anderzijds Chili is toch wel heel erg groot hoor. Niet alleen in prijs, maar ook in ontwikkeling. Als je in Chili bent dan waan je je in een modern ontwikkeld land en in Peru en Bolivia is dat een ontwikkelingsland. Onze voorkeur gaat voorlopig nog uit naar Bolivia, een prachtig land!

Liefs Sten en Madeleine (professionele wereldreizigers)