Buenos tardes amigos,

Hier maar weer eens een blog van ons die wij maken onder het genot van een broodje paté (die hier spotgoedkoop en erg lekker zijn!!) Wij zitten nog steeds in Chili alleen nu een stukje meer aan de onderkant in de plaats Puerto Natales. Het is hier een stukje kouder dan bovenin Chili, maar daar komen wij straks nog even op terug. Eerst maar eens even terug naar waar wij gebleven waren inhet vorige blog.

Wij gingen toen door naar Santiago via La Serena. Het plaatsje La Serena ligt aan de kust van Chili en het was dan ook de bedoeling om daar een beetje van het strand te genieten. Helaas zat het weer niet echt mee en gingen die plannen dus niet door. Dus toen daar 2 dagen maar een beetje rustig aan gedaan en het plaatsje een beetje verkend, al was er niet echt veel te verkennen. Daarna dus doorgegaan naar Santiago, weer met een nachtbus. Deze is ook weer goed bevallen en al vroeg in de ochtend kwamen wij aan in Santiago. De zoektocht naar een hostel verliep redelijk en m.b.v. de metro, onze benen en wat pepperspray hadden wij al snel een leuk en redelijk goedkoop (al vinden wij Chili eigenlijk nog best duur!!) kamertje gevonden. En, ja wij weten nu een klein beetje hoe het voelt om met pepperspray bespoten te worden. In Santiago worden namelijk al een tijdje door de studenten protesten gehouden (zij barricadeerden o.a. de straten met brandende obstakels) voor vrij/gratis onderwijs. Zo ook de dag dat wij aankwamen. En wij liepen toen net door een gebied waar met pepperspray gespoten was. Nou wij kunnen zeggen dat, dat ontzettend brand in je neus en je ogen!! Ach, ja hebben wij dat ook weer eens meegemaakt. Maar verder is Santiago voor een hoofdstad redelijk rustig en relaxed. Hier ook weer even de stad verkend, rondje Plaza de Armas gemaakt en ons toen maar eens klaargemaakt voor één van onze laatste vluchten binnen onze reis.

Op 19 oktober zijn wij naar Punta Arenas gevlogen. Koud en zeer winderig plaatsje. Volgens mij zijn wij wel een paar keer van de straat afgeblazen of de lucht ingevlogen. In Punta Arenas hebben wij een tochtje gemaakt naar de Seno Otway pingüinera. Ja, ja wij hebben weer even wat pinguins bekeken. Ditmaal met een tour (wat wij toch eigenlijk altijd zonde van het geld vinden, vragen veel te veel, maar anders konden wij er niet komen. En Madeleine wilde deze beestjes toch echt nog even zien). En wij hebben er weer een aantal gezien en hoefden er niet voor in de duinen te liggen, want deze waren iets minder schuw, maar nog steeds überschattig.

Nadat avontuur doorgegaan naar Puerto Natales. Op het busstation werden wij opgewacht door 3 schattige vrouwtjes die ons allemaal een hostel aanboden. Uiteindelijk hebben wij voor het hostel ‘Chorrillos' gekozen en daar hebben wij totaal geen spijt van, want iedere ochtend krijgen wij heerlijke pannenkoeken bij het ontbijt! Vanuit deze plaats is het heel gemakkelijk om de zogenoemde 'W' trekking te doen in het natuurgebied Torres del Paine. Wij besloten om deze tocht in 5 dagen te gaan doen. Alles geregeld en besloten om te gaan kamperen (voor het eerst dat wij een tent moesten opzetten in ons leven) om zo wat kosten te drukken (in een soort van hotels in het gebied slapen kostte namelijk rond de 90 dollar per nacht). Ja, echt kamperen met alles erop en eraan. Tentje, koken op een heel klein gaspitje en niet douchen. Alle spullen gehuurd en zo vol goede moed vertrokken om deze trekking te gaan doen. Wij in onze oude kloffie tussen de opgedirkte, nette en in strakke merk trekkingskledijwandelende mensen. Ook waren de Fransen weer volop vertegenwoordigd en ze waren nog net zo arrogant als anders! Maar even terug naar onze trekking. Volgens Madeleine kunnen zij de naam van de trekking en het park beter veranderen in Torres del PAIN!!! Want zwaar was het zeker, vooral de eerste dag met wind tegen en harde koude regen (het voelde zoals die dag dat Sten het IJsselmeer overschaatste in de jaren 90, zei hij voortdurendl). Omhoog en weer naar beneden over rotsen, kleine (soms gladde) wegen die allemaal nooit en te nimmer gewoon normaal liepen. En dan bovendien ook nog eens allebei met onze backpacks op. Waarvan Sten met het meeste gewicht liep (hij is de stoere man he!). In totaal hebben wij bijna 90 kilometer gelopen in deze dagen volgens het kaartje wat wij kregen van het park!! Nou dat is niet allemaal zonder wat bloed, zweet en tranen gegaan (en op momenten wat gevloek en getier van Madeleine). Maar wij hebben het allebei gehaald, hebben iedere dag toch weer ons tentje op weten te zetten en kleine beetjes geslapen op onze heerlijke, dunne en harde matrasjes. De uitzichten die wij hebben gezien maakten veel goed, maar zwaar was het zeker.

Wij zijn dan ook blij dat wij nu weer terug zijn in Puerto Natales en vandaag lekker even niks kunnen doen. Morgen gaan wij weer even terug naar Punta Arenas, want er zit daar een belastingvrij shopping gebeuren waar wij nog een keertje naar toe willen. Wij kunnen daar goedkope boodschappen doen en moeten nog wat kleine dingetjes hebben. Daarna gaan wij door naar Ushuaia in Argentinië. Dit is de zuidelijkste stad van de wereld en het land van de tango en de biefstukken. Wat wij daar allemaal nog gaan doen is nog een verassing. Het enige wat wij wel weten is dat wij vanaf dinsdag 1 november 11 dagen niet bereikbaar zullen zijn!!

Liefs Sten en Madeleine