Beste allemaal,

hierbij maar weer eens een verhaal vanuit het zonnige Cambodja, vanaf ons balkon aan het strand in Sihanoukville. Ons vorige verhaal was nog uit Vietnam, maar wij zitten nu inmiddels al weer ruim een week in Cambodja. Het is hier warmer dan in Vietnam, maar nog steeds goed te doen. Wij zijn vorige week maandag met de bus naar Phnom Penh gegaan. Dit verliep allemaal voorspoedig en ook onze visums waren redelijk snel geregeld. Dat was al weer een opluchting. In Phnom Penh zijn wij iets langer gebleven dan de bedoeling was, maar dit kwam, omdat wij alvast onze visums hadden geregeld voor Laos. Die zijn dus ook al binnen! In Phnom Penh zijn de voornamelijkste zaken die wij hebben gedaan het bezoeken van het S-21 museum en 'The Killing Fields.' Oké wij hadden wel eens wat over de Rode Khmer gehoord (Sten iets meer dan Madeleine), maar de gruwelijkheden die zij hier hebben begaan zijn echt onbeschrijflijk. De foto's die wij op de site hebben gezet zijn niks in vergelijking met de foto's die wij in het museum hebben gezien of het gevoel dat je krijgt als je over de 'Killing Fields' loopt en in de massagraven nog botten en kleren ziet liggen. Zeer indrukwekkend en ook ongelooflijk dat de mensheid tot zulke gruwelijke zaken in staat is. Tijdens deze tripjes zijn wij ook weer tegen onze Ierse vrienden aangelopen en hebben wij ook met hen een dagje doorgebracht. Op donderdag zijn wij doorgegaan naar Sihanoukville, voor Madeleine haar eindelijk dan zo lang verwachte week op het strand.

Bij aankomst eerst een TukTuk genomen naar ons hotel. Alleen deze had connecties met anderen en bij ons hotel kwamen wij dus niet aan. En zowel de chauffeur als de mensen bij dat hotel konden ons hotel zeker weten niet. Nadat hij ons eerst weer naar een ander hotel had gebracht zijn wij er zelf maar even achteraan gegaan en bleek ons hotel wonderbaarlijk toch echt te bestaan. Wat voor ons zeer verrassend as, maar niet heus, Het nadeel was dat wij klaar waren met de TukTuk meneer en dus besloten te lopen in de warmte met onze backpacks achterop. Ondertussen passeerden wij nog het andere hotel waar de TukTuk ons in wilde hebben en deze meneer bood ons weer een kamer aan. Alleen toen zagen wij een meter verderop ons hotel. Toen heeft Madeleine deze meneer even haarfijn uitgelegd niet in een hotel te gaan slapen waar zij een minuut geleden ons hotel niet konden, terwijl dat een meter verderop zat. Kijk dat je wordt opgelicht, dat weten wij inmiddels, maar op een gegeven moment ben je dat soort zaken even zat, helemaal als het warm is, je moe bent en een stukje in de hitte hebt gelopen. Deze meneer hield daarna overigens wel gelijk zijn mond.

Maar dus neergeploft in ons hotel en gelijk even naar het strand gegaan. De tweede dag gelijk even lekker wat verbranding opgelopen. Dus daarna heeft Madeleine maar even met een T-shirtje aangelopen aangezien zij geen eens meer kon liggen op haar rug. De rest van de dagen wel doorgebracht op het strand, even wat lunchen, rusten in hotel, weer naar het strand en dan ook maar even wat eten in de avond ( pfff zwaar leven hoor...). En wij hebben een Russisch tentje ontdekt waar zij geweldig, lekkere tomatensoep hebben. Daar zijn wij nu dus vaste klant. Mmmmmmm, heerlijk bijna net zo als thuis, maar niet helemaal, wat ook goed is, want wij zitten natuurlijk in Cambodja. Wij gaan nog even genieten van het strand hier in Sihanoukville en dan donderdag door naar Battambang. Tweede stad van Cambodja en met meer platteland in de omgeving. Als het niet te warm is gaan wij daar even rondfietsen. Daarna door naar Siem Raep voor de Angkor Wat tempels, één van de zeven wereldwonderen. En begin mei maar weer door naar Laos. Ach, wat is het leven toch vervelend, als je genietmet volle teugen!

Liefs Sten en Madeleine